The Official Pimp

Chapter 4

CHAPTER 4

ASHLEY’S POV

3:00 PM

Ang sakit ng katawan ko. Kahit sobrang lambot ng hinihigaan ko, ramdam ko parin. Haayyy. Bakit kasi swimming pa napili kong PE e. Hindi naman ako marunong lumangoy. Gusto ko lang matuto. At masakit sa katawan. =__= Kulang lang talaga siguro ako sa exercise. Ang sama ng pakiramdam ko. Amp

 Teka nga, nasaan ako? Hindi ko kwarto ‘to for sure at hindi pa ako umuuwi. Nasa campus lang ako kanina e. Paglingon ko, tulog si Christelle sa tabi ko. Psh. Anong oras na? AGH! 3PM na! Eh may klase ako ng 4! Tinatamad pa ako bumangon e. Psh.

“Uy. Gising ka na pala?” sabi niya, kapapasok niya lang sa kwarto.

M: “Oh? Kagigising. Nasaan tayo?”

C: “Bahay. Gutom ka? Tara. Meryenda tayo. Gisingin mo na din si Christelle. May pasok pa.”

M: “Ang sama ng pakiramdam ko. Ayoko pumasok.” –ako

C: “Okay ka lang? Tara na. Magpapasa lang naman siguro ng index cards e.”

M: “Masakit talaga katawan ko. >.<” nag-indian seat na ako pero tinatamad talaga ako tumayo amp

C: “Ang arte neto. Hindi kita bubuhatin no.”

M: “As if naman nagpapabuhat ako! Pero ayoko talaga, nakakatamaaaad.”

C: “Tara na nga! Bilis na. Pati ako malelate sayo e.”

M: “Ehhhhh!!”

C: “Sasalabay kita. Tara na!”

“Agh. Sige na nga.” Tapos sumakay or nagsalabay ako sa likod niya. Nakakatamad talaga tumayo e. Sa may veranda na niya ako binaba sa upuan. Nakahain na nga meryenda. Dun ko naramdamang gutom pala ako!

M: “Pwede kumain ng madami? Hindi pa ako nagbreakfast at lunch e.”

C: “Ha? Adik ka talaga. Sige. Ubusin mo na. Gusto mo ng kanin?”

M: “Hindi wag na. Okay na’to no. Wala din naman akong gana. Ang sakit talaga ng katawan ko. =__=”

C: “Alam mo, para kang sirang plakang inuulit yan. Haha! Kumain ka na nga lang. Ingay mo!”

M: “Tsss. Whatever. Bat ang bait mo ngayon?”

C: “Ikaw lang naman laging nang-aaway,laging nakasigaw, mainit ulo, high blood..”

M: “Hephep! Inaaway mo na naman ako e. Amp!”

C: “Haha. Hindi no. Kumain ka na nga lang jan.”

Kumain kami ng tahimik pero hindi talaga ako makatiis ipaalam to. =__= chance ko na ‘to. Eehhhh!! Bstaaaa. Kinakabahan ako. Ano ba yaaaaannnn!! >.< Ehem ehem. Para yun lang, kinakabahan na agad ako ipaalam. >////<

Ito na, ito na..Aghhh. Ito naaa.

“Trev?” agh. Ang awkward pa ng pagkakasabi ko. Ano ba yan. >.<

“Hm? Oh? Ako yun dba?” napatingin siya sa akin, halatang nagulat.

“Yeah. Wala lang. Hindi talaga kita matawag na Christian e. Okay lang ban a Trev tawag ko? Pero kung ayaw mo, okay lang. It is just that may personal reason ako kaya di kita matawag na Christian.”

“Uyy. May nickname siya sa akin. Crush mo ako no?”

“Kapal mo uy. Sabi ko nga dba, may personal reason ako. =__=”

“Pwede malaman kung ano yun?”

“Ugh. Kasi. Eh wag na. Nakakahiya e. >/////<”

“Aminin mo na kasi. Crush mo ako. Hahaha. Joke lang. pero sige, kung jan ka mas komportable e. kahit naman ako hindi komportableng sabihin pangalan mo.” Sabi niya

“Haha! Bakit kaya? Baka ikaw may crush skin? Edi bigyan mo din ako ng nickname!” sabi ko

“Ikaw? Crush ko? ASA. Haha! Para ka kayang dragon!Pero may nickname naman na ako sayo e”

“Dragon naman na? Meanie. Ano yun?”

“Busangot!” tapos sabay nagbehlat siya sa akin!

“Hahaha! Bwiset ka.”

“Uyyy! Close na sila.” Sabi ni Christelle na nakaayos na paalis.

“Asa. Gusto mo kumain?” tanong ko sakanya

“Hindi na. Malelate na tayo e.”

“Tara na?” –Trev

“Leggo!”

And it turned out na classmate ko siya sa Rizal subject namin. Magkatabi na kami kahit hindi naman alphabetical arrangement. Naging komportable ako sa kanya bigla. Siguro kasi hindi kami nag-away kaninag magkausap kami? Or baka naman kasi natatawag ko na siya sa pangalan niya ng hindi awkward para sa akin? Hayyy. Kahit ano pa yun, atleast nag-improve nga yung samahan namin. Baka magulantang barkada namin pag nakita kaming magkasundo. Haha! Parang ang tagal na naming barkada no? Eh parang kahapon lang kami nagkakilala.

Tapos nalaman ko din na karamihan ng subjects ko e classmate ko siya. Parang WF, lahat ng subjects classmate ko siya tapos dalawa tuwing TTh, tapos isa tuwing Monday. Pareho din kami ng PE pero hindi kami magclassmate at hiwalay naman ang boys & girls. Buti nalang andun si Jack sa PE ko. Atleast, barkada dba?

Tama nga siya. 30 minutes lang kami mineet ng prof namin at nagpasa lang ng index card. Ang uncomfortable nga nung naglalakad kami ng sabay sa corridor e. though hindi kami naguusap or hindi naman kami masyadong magkalapit, pinagtitinginan parin kami. Weird dba? Ilang beses palang nila kami nakita mag-away tapos pag magkasabay, chsms agad? University ba talaga tong pinasukan ko? Bawal magbago ang ihip ng hangin? Amp

“Saan na punta mo?” tanong sakin ni Trev

“Baka uwi na ako. Papahinga. Ikaw?”

“May klase pa ako mamayang 5:30 eh. Pero hatid muna kita?”

“Wag na no. Medyo malayo bahay e. Nakakaabala pa.”

“Adik lang? Barkada nga dba? Tsaka hahayaan ba kita umuwi ng mag-isa tapos ganyan itsura mo? Pulang pula ka na no. Tara na.” sabi niya tapos unexpectedly, inakbayan niya ako. Ano ba mararamdaman ko? AWKWARD. Pano ba naman? Sabay pa kaming napatigil sa paglalakad. Imagine that. At ang reaction ng mga tao. Kamoooon.

”Sorry. Awkward.” Sabi niya, pareho kaming nakayuko pero hindi niya naman tinatanggal kamay niya. Anobaaaa. ANG AWKWARDDDD TAAAAALLLAAAAGGA. Bakit ganito kami? Para kaming high school e magkabarkada pa kami. Ano ba yan!

“Haha. Ikaw pala adik e. okay lang ano ba. Mga tao lang kasi, para tayong artistang sinusubaybayan.” Sabi ko nalang para mabago ang atmosphere

“Hahaha. Yeah. Tara. Rampa tayo sa harap nila para feel na feel. Hahaha.” Binulong niya lang sa akin.

“ABNORMAL KA. LOKO-LOKO.” Sigaw ko sakanya sabay hampas. Tumawa nalang kami pareho sa sitwasyon naming sa mga ‘audience’ namin. Hahaha! I just smiled in all my thoughts. =)))))))))

“Masama talaga pkiramdam mo no?” sabi sa akin ni Trev

“Yeah. Why?”

“Hindi mo ako sinigawan ng galit the whole day e.”

“Baliw.”

And that’s my third day sa school na ‘to. Nagiging okay naman ako dba? I will be better here. =))))) Tinutupad ko na mga pangarap ko, bonus pa na nagkaroon ako ng barkadang katulad nila. Oo, hindi pa kami masyadong magkakakilala. Pero ramdam ko, they are those friends that I will treasure the most.