EMRİ-KAN

"ZİFİRİYİM"

~•••~

EMRİ-KAN/SAFKAN-I KARSAL

"Senin ruhuna sahip olmak için burdayım intihar etmeye kalkma çünkü seni ancak ben öldürürüm aksisine izin vermem"

Sonunda boğazımı bıraktı,ama benden uzaklaşmamıştı.
Öksürüklerim sonunda durduğunda ona itmeye çalıştım ama elimin
onun vücudunun içinden geçmesiyle çığlık attım.

"Nesin lan sen?"

Kulağıma yaklaşıp nefesini kulağıma üflerken "ruh" dedi.

Ve bir anda yok oldu.
Nereye gitmişti yine bu?
Üstelik 'ruh' dedi.
Ruhmuydu?
Bu gerçek olabilirmiydi?

Olduğum yere çökerek derin nefesler aldım.

Aldığım her nefeste burnuma dolan toprak kokusu,geçmişimin bir mezar olup beni diri diri içine hapsettiğini simgeliyordu.
O toprağı kazımaya çalıştıkça tırnaklarıma doldu geçmiş.
Kulaklarımı kapatmaya çalıştıkça daha çok ağladı o küçük çocuk.

O küçük çocuğu güçlü kılamadım.O hep güçsüzdü.
Olduğum yerde toprağa vurmaya başladım.
Sanki bu toprakta geçmişimi görüyordum.
Daha sert vurdum,ellerim kanayana kadar,bedenim yorulana kadar...

Zihnime dolan geçmişimle bağırarak konuşmaya başladım

"İyi kadınlar kolay kolay gitmez... Zoru görünce terketmez hemen öyle.Ama eğer gitmeyi kafasına koymuşsa gider eninde sonunda.
Yinede gitmeden önce etrafına bir bakınır ,gidişinde üzülecek güvenecek kimse varmı diye.Ağlaya ağlayada olsa,onuru için gider.
Ama asla sakat bırakmaz giderken.Gidiyorsa eğer varlığının değerini bilinmediği içindir."

diyerek bir kez daha toprağa kanlı avuçlarımla vurdum.

"Ama ben öyle değilim çünkü bunları iyi kadınlar yapar ben kötüyüm"

Ve bir kez daha toprağa vurdum.kan dolan avuçlarıma baktım.
Ve o avuçlarımda bir kez daha ölümü gördüm ölüm benim peşimdeyse ben neyin peşindeydim?

Bende ölümün peşindeydim.

Ben herşeyimle acıdan ibarettim.
Nefret
Kin
Hüzün
Bunların hepsi vardı bende.

İşte bu yüzden Zifiriydim ben.

O sırada vurduğun toprakta bir gölge gördüm.
Başımı yavaşça kaldırdım.

"Abi"

"Lan it ne lan bu halin"

Saçımdan tutarak kaldırdı,sert bir tokat attı tokatıyla yeniden yere düştüm.

Kolumdan tutarak eve soktu.Sertçe dolaba fırlattı.Dolaba çarpan kafam yeniden kanamaya başlarken mırıldandım

'zifiriyim ben'

Bir tokat daha

'zifiriyim ben'

Karnıma yumzuk atmasıyla yere düşerek kan kusmaya başladım.

Abim diyemeyeceğim kadar şerefsiz insan giderken konuştu
"Siz kadınları anlamıyorum önce kendine eziyet et sonra ben dövünce böyle ol"

Ağzımdaki kanı tükürerek konuştum
"Biz kadınları anlamak istiyorsan 1 saat açık havada dur ne alâka dersen bizi anlayamazsın en azından o kuş beynine oksijen gitmiş olur"

Kendisine cevap vermemin siniriyle gelerek bir tokat daha atarak gitti.

Arkasından fısıldadım "zifiriyim ben"

Mutsuz kadın varya mutsuz kadın,gece gibidir.
Karanlıktır göremezsin,dokunamazsın,hissedemezsin.
Kendi istemedikçe ona asla ulaşamazsın.
Kalbi uzaklarda bir yerdedir.
Sessiz ve yorgun...
Sebepsiz tokat gibi çarpar sözleri ve o istemedikçe asla güneş doğmaz.

&&&