Eve geldiğimde çok mutluydum. Annem sofrayı hazırlamıştı. Mutfağa girdim, annemin yanağına sevgi dolu bir öpücük kondurdum. Sürekli gülümsüyor, dans edip şarkı söylüyordum -o iğrenç sesimle- . Annem durumu anlamış olacak ki "Kızım, seni bu kadar mutlu eden ne?" Anneme Dylan'ı anlatamazdım. "Hiiç okul çok iyi geçtide" diyip geçiştirmeye çalıştım. Yemeğe oturduk. Mm annem en sevdiğim yemekleri yapmış -köfte, patates kızartması ve makarna-. Neşeyle yemeğimi yerken abim "Alli nasılsın, okul nasıl?" dedi. Abim bana nasıl olduğumu sordu hemde benim abim? "İyiyim abi okulda çok iyi sen nasılsın?" dedim. "Çok iyiyim" dedi. Bunuda mutlu eden biri var galiba. Her neyse konu abim değil, Dylan ve ben. Yemeğimi yedikten sonra banyoya gittim, elimi yıkadım dişlerimi fırçaladım ve odama çıktım. Telefonu elime aldım. Oha Dylan'dan bir sürü mesaj gelmiş. Hepsini okudum beni gercekten çok sevdiğini söylüyor. Suratımda istemsizce bi gülümseme vardı. O mutlulukla yatmaya karar verdim. *insan mutlu olunca yatar mı ya neyse*. Sabah olmuştu. Bugün güneş gözüme ayri bir güzel geldi. Penceremi açıp kuşların sesini dinledim huzur vericiydi. Aşağı indim abim saf saf gülüyordu. Bir şeyler olmuş ona. Mutfağa girdim kahvaltı hazırdı. Oturdum masaya kahvaltımı yaptım. Aklıma Dylan geldi ve yine o aptal gülümseme. Babam bunu gördü ve "Komik olan ne?" dedi. "Hiç, aklıma bir şey geldi sadece." dedim. Neyse. Odama çıktım dolabımı açtım ama ne giyeceğime bir türlü karar veremiyordum. En sonunda siyah deri etek üstüne beyaz bluz ve deri ceket ayakkabı olarakta her zamanki gibi converse. Hafif makyaj yaptım ve hazırdım. Okula yürüyerek gitmek istedim. Kapıdan çıktım ve karşımda Dylan vardı. Onu görünce yine aptal aptal gülümsedim. bana doğru yürüdü ve elimi tuttu. Kendimi ilk defa bir erkeğin yanında bu kadar huzurlu hissediyordum..
