Fake Person ↪ xukun + lalisa ✔

0.4

"Lalisa!" Kendisini çağırmakta olan Jun Ki ile durup başını çevirdi Lalisa. "Efendim?"

Jun Ki, sinirle Lalisa'nın karşısında dikilmiş ve ellerini kemerine koymuştu. "Kız arkadaşımı yine sinir etmişsin?"

"Peki, çok sevgili kız arkadaşının Lalisa'yı ağlattığından haberin var mı?"
Konuşmak için açtığı ağzı, Xukun sayesinde açık kalsa da kendini savunmasına gerek kalmamıştı.

Jun Ki kaşlarını çattı. "Pekâlâ Xukun, sen karışma. Çünkü bu olayın içinde sen yoksun."

Xukun tek kaşını kaldırdı. "Öyle mi? Pekâlâ, ben de dahil olmak istiyorum."

Jun Ki dudağının kenarıyla güldü. "O zaten her hâlinden belli."
Xukun, iç çekerek Lalisa'nın elini tuttu ve gitmeden önce konuştu. "Konu bitmiştir Jun Ki, iyi dersler."

Lalisa, başını çevirip bir Jun Ki'ye bir de kendisini çekiştirmekte olan Xukun'a baktı. Arabaya yürümek zorunda olduklarından, güneşe çıktığı anda hapşurdu Lalisa. "Saçlarını aç Lalisa."

Xukun'un söylediği şeyle kaşlarını çattı, Lalisa. "Anlamadım?"

Xukun iç çekerek başındaki şapkayı uzattı. "Yukarıdan toplayınca oturmaz başına bu şapka. Saçlarını aç, arabaya yürüyene kadar en azından."

Lalisa, tek bir hareketiyle -saçındaki lastik tokayı çekiştirerek- saçlarını açıp şapkayı kafasına geçirmeden önce, hapşurdu.

Xukun ve ikisi yan yana arabaya ilerledikten sonra Lalisa arka kapıya yürüdü. Ancak, arka koltuka oturmakta olan boya kovaları ile kaşlarını çatarak ön koltuğa geçti. "Bu boya kovaları ne alaka?"

Xukun, anahtarı çevirirken konuştu. "Evi boyayacağım, rengi iğrenç."

Lalisa dalga geçer gibi gülümsedi. "Yalnız, bagaj diye bir şey var."
Xukun rahatlıkla omuz silkti. "Biliyorum. Ama arka koltuğa koymasaydım, buraya değil arkaya otururdun değil mi?"

Lalisa bıkkınlıkla omuzlarını düşürüp koltuğa yaslandı. "Çok zekisin!"

Xukun gülümsedi. "Sen de çok güzelsin."
Lalisa, üniversite hayatı boyunca Xukun'u ilk defa gülümserken görüyordu. Ve bu yüzden bağırarak konuştu. "Oha, ilk defa gülümsediğini görüyorum!"
...

"Açsana kapıyı deli herif!"
Lalisa'nın bağırışı ile kapıya koştu Xukun. "Beş saattir kapıyı tıklatacağına mesaj atsaydın, seni daire yöneticisi sanıp kapıda bırakmazdım."

Lalisa gülerek gözlerini kıstı. "Sen o adamı kapıda mı bırakıyorsun, yazık."

Xukun saçlarını karıştırdı. "İçeri gelsen olur mu? Evi boyamaya çalışıyorum."
Lalisa kafa salladı. "O yüzden geldim zaten. Çık kapının önünden. Boyamaya yardım edeceğim."

Xukun gülümseyerek geri çekilirken Lalisa içeri girip eğilerek salona göz attı. "Her tarafı batırmışsın! Mobilyaların kirlenecek Xukun. İnsan, mobilyaları boya yapacağın odadan çıkarmayı hiç mi düşünmez!"

Xukun ensesini kaşıdı. "İlk defa yapıyorum!"

Lalisa dudağını yukarı kıvırdı, iğrenir gibi. "O belli zaten. Her neyse, birkaç odayı bitirelim yemeğe bana davetlisin."
Xukun tek kaşını kaldırdı. "Beni eve mi atacaksın?"

Lalisa gülümseyerek, dalga geçer gibi kafa salladı. "Evet. Sonra da, o sıcak yemeği kafandan aşağı boşaltıp eve geri yollayacağım Xukun, eğer biraz daha konuşmaya devam edersen!"