คิดถึงเสียจริง...
พายุไต้ฝุ่นขนาดย่อมที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง เศษหินและรถยนต์ของพลเรือนกำลังมุ่งหน้ามาหาฮารูนาชะ ที่ตอนนี้กำลังอยู่ในภารกิจ(การบ้าน)ส่งเด็กสาวแฝดน้องไปโรงเรียนให้ทันก่อนเวลา 8:00 น.
ภาพการหมุนของไต้ฝุ่นนั้น
หวนนึกถึงวันแห่งความสุขวันสุดท้าย วันนั้นที่เขายังได้อยู่กับครอบครัวของเขาในบ้านแสนอบอุ่น... ห้วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ญี่ปุ่นถูกโจมตีโดยฝนฟ้าคะนองกับอุทกภัย "มัน"ได้พรากทั้งเขาและพี่ชายให้แยกห่างจากพ่อแม่ระหว่างการอพยพสุดชุลมุน
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาหรือสถานการณ์ที่สมองของเขาจะมาเล่นภาพอดีตในสถานการณ์เช่นนี้ เขารู้ตัวดีว่าเดิมต้องแข่งกับเวลา แต่ครั้งนี้พายุไต้ฝุ่นทำให้เวลาที่เขาจะหนีสั้นลงยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อีก
ไม่จำเป็นต้องถาม สิ่งที่สำคัญสำหรับเขาตอนนี้คืออะไร...
"แม่หนู! เ้กาะแน่นๆ!" ไม่ต้องเสียเวลาในการที่พวกมันมาถึง ฮารูนาชะได้เตือนให้เซล่ารู้ตัวในขณะที่เขาเริ่มสตาร์จมารดาพิทักษ์ด้วยระบบเสียง "จีพีเอส! เราต้องการความเร็วสูงสุด!"
[[GPS - Accelerate mode : Online]] (จีพีเอสโหมดม้าเร็ว ทำงาน)
เสียงจักรกลแหลมคล้ายของผู้หญิงตอบสนองต่อเสียงของฮารูนาชะ เครื่องกลทำการเปิดใช้งานพร้อมที่จะเดินทางต่อไปอีกครั้ง ไม่กี่อึดใจ มารดาพิทักษ์(จีพีเอส) ได้ทะยานตามถนนที่เต็มไปด้วยรถจอดทิ้งพร้อมกับเขาและเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เพื่อพาไปยังจุดหมายดั้งเดิมของพวกเขา โรงเรียนหญิงล้วน
ราวกับว่าพายุไต้ฝุ่นลูกนั้นมีความคิดอ่านอยู่พอตัว อยู่ๆมันเริ่มไล่ตามพวกเขาไปทุกเส้นทางที่ฮารูนาชะไป พายุไต้ฝุ่นขนาดย่อมที่มนุษย์สร้างขึ้น
"บัดซบ...
...ทั้งชีวิตที่เจอมา ไม่เคยนึกว่าจะมีพายุที่ไล่กวดคนกับเขาด้วย!?"
YOU ARE READING
Creepypasta Story : Disastrous Quartet #05 Arc - One Hell of A Babysitter
Action"Sometime a job of babysitter-in-chance COULD BE harder then what I [bargained] for...especially whenever or not I'll get a raise AFTER all these brawls with those punks..." - DQ #05 "Harunasha" === "บางครั้งรับจ้างเป็นพี่เลี้ยงเด็กมันหินกว่าที่...
