10 นาทีผ่านไป ...
"*หาว* เอาล่ะเด็ก ๆ เดี๋ยวฉันจะออกไปเดินเล่นข้างนอกแป๊บ เดี๋ยวกลับมา .. จับตาดูเด็กคนนั้นด้วย"
"เอ๊ะ!? เอ่อ ... รับทราบ บอส!"
หลังจากที่คลินตันพอใจกับความรู้สึกที่ได้ 'ทรมาน' จิตใจของอารุนาชะ เขาลุกขึ้นจากโซฟาอย่างระวังพลางหยิบไม้เท้าออกมาแล้วเดินออกไปนอกโกดัง ... เขาบอกลูกน้องว่าจะใช้เวลา 'เดิน' (และทำงานของเขา) ข้างนอกสักพัก ...
โดยทิ้งฮารุนาชะ ... 'สินค้าแทนที่' ของเขาที่ถูกมัดไว้ในห้อง ในสภาพที่เสื้อยับยู่ยี่และเปื้อนเลือดเพียงไม่กี่หยดให้"เด็กๆ"ของเขาเฝ้า
คลินตันไม่อยู่นานพอที่จะได้เห็นสิ่งนี้ เด็กชายชาวญี่ปุ่นที่เริ่ม 'ลอยตัว' ด้วยดวงตาสีเหลืองครึ่งสีเขียวครึ่งที่ว่างเปล่า พึมพำบางอย่างอย่างไร้ซึ่งการควบคุม
พร้อมกับ[มารดาพิทักษ์] ของเขาที่ตอบสนองอยู่ไกล ๆ
แม้ว่าตัวคลินตันเองคืออาชญากรหลบหนีและพิการที่ขาข้างหนึ่งจึงเป็นไปได้ยากที่จะเดินไปรอบ ๆ เมืองโดยไม่ถูกพบโดย O.W.H. หรือวิ่งเร็วกว่าตำรวจโดยปราศจากความช่วยเหลือ จึงต้องหาเหตุผลที่จะให้ได้มีโอกาส "ยืดเส้นสาย" ในอาคารร้างที่อยู่ใกล้ ๆ จุดที่สินค้าของเขาจะบรรทุกส่งได้ที่นั่น
พลันรู้สึกได้ ..
การปรากฏตัวของบุคคลที่หักหลังเขาและหนีไป ...
เมื่อตระหนักถึงความเสี่ยงในชีวิตของเขา เขาแทบจะจำไม่ได้ว่าการต่อสู้ที่ท้าทายในชีวิตเก่าตอนยังเป็นสุดยอดหัวหน้ามาเฟียนั้นสนุกเพียงใด เขายังสงสัยว่าผู้ทรยศจะมาปรากฏขึ้นให้เขาในเร็ว ๆ นี้ได้รึเปล่า?
...
* ตุ้บ! *
ราวกับว่าผู้ทรยศก็ได้ยินเสียงความคิดของคลินตัน ชั่วขณะนึงเขาก็ได้ยินเสียงคนเคลื่อนไหวบนต้นไม้มาแต่ไกล
YOU ARE READING
Creepypasta Story : Disastrous Quartet #05 Arc - One Hell of A Babysitter
Action"Sometime a job of babysitter-in-chance COULD BE harder then what I [bargained] for...especially whenever or not I'll get a raise AFTER all these brawls with those punks..." - DQ #05 "Harunasha" === "บางครั้งรับจ้างเป็นพี่เลี้ยงเด็กมันหินกว่าที่...
