--- 9:30 นาฬิกา ณ คลังสินค้าของคลินตัน
มันกี่ชั่วโมงแล้วหนา ที่โกดังถูกปล่อยให้เงียบสงับจนกระทั่ง...
"บอส! ร็อคโค่กลับมาแล้วครับท่าน!"
เสียงเรียกของลูกน้องของคลินตันที่ได้ยินมาถึงห้องมืด แจ้งเตือนว่า สุดยอดนักเลงหัวไม้ถอนตัวได้กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว แปลว่าเขาอาจทำงานสำเร็จแล้วก็เป็นได้
ประตูเปิดใช้งานผ่านคำสั่งไมโครโฟนหูฟังของคลินตัน ยิ่งมั่นใจว่าเป็นร็อคโค่หลังได้ยินเสียงตะโกนบอกว่าเขากลับมาแล้ว
" เข้ามาได้ร็อคโคะ - เอ้ย ไปโดนอะไรกระทืบมาวะแก!?"
คำพูดของคลินตันขาดช่วง หลังได้เห็นศรีษะของร็อคโค่ชุ่มไปด้วยเลือด
และนอกเหนือจากนั้นเขาก็อุ้มคน ๆ หนึ่งบนไหล่ของเขามาด้วย โดยที่แขนขวาของเขาตั้งแต่ข้อมือถูกพันด้วยผ้าพันแผลอันเนื่องมาจากมือขวาของเขา [หายไป]
นานแค่ไหนที่เขาและแก๊งของเขาทำอาชญากรรมมาด้วยกัน เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่ไว้วางใจได้มากที่สุดของเขากลับมาในสถานภาพเช่นนี้ ร็อคโค่ไม่เคยกลับมาด้วยคราบเลือดหรืออาการบาดเจ็บมาก่อน
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
กระนั้นคลินตันยังคงใจเย็นพอที่จะถามร็อคโค่ถึงที่มาของแผลฉกรรจ์ ด้วยน้ำเสียงที่ถ้าแค่ฟังจะบอกไม่ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นว่าเป็นไปตามประสาผู้ใหญ่ถามไถ่เรื่องราวจากผู้ที่อาวุโสน้อยกว่า หรือเป็นคำพูดของคนบ้าที่สนใจในความรุนแรงลักษณะนี้
YOU ARE READING
Creepypasta Story : Disastrous Quartet #05 Arc - One Hell of A Babysitter
Action"Sometime a job of babysitter-in-chance COULD BE harder then what I [bargained] for...especially whenever or not I'll get a raise AFTER all these brawls with those punks..." - DQ #05 "Harunasha" === "บางครั้งรับจ้างเป็นพี่เลี้ยงเด็กมันหินกว่าที่...
