Yaz Olunca Bakışlarını Hatırlıyorum

01.02.2018

    Gözlerimi açtığımda etraf karanlıktı . Odanın camından karşıdaki kocaman ışıkların hüzmeleri düşüyordu. Saate baktım 3:15 ti uçağım ise 6 da kalkıyordu.  Alarım çalmamasına rağmen erken uyanmıştım . Üzerimi değiştirdim . Moskova İzmire göre fazla soğuktu hasta olmamam büyük şanstı . Bavullarımı akşamdan topladığım için son bir defa gözden geçirdim ve lobiye ilerledim çıkışımı yapıp havalimanın yolunu tuttum uçuşum 6.30 saat sürücekti bütün yolu uyuyarak geçiricektim . Havaalanında pasaportumu gösterip diğer prosödür işlemleri tamamlayıp uçağa bindim biner binmez uyuya kaldım . Uçuşun bitmesine 1 saat kalmıştı ama ben yeni uyanıyordum . İyice kendimi toparladım ve o zamana kadar uçak inişe geçmişti. Uçakta indikten sonra hemen telefonuma baktım kimse aramamıştı bu çok ilginçti Doruk mesaj bile atmamıştı . Tekrardan prosödür işlemleri hallettim . Hemen Doruk'u aradım cevap vermedi uyuya kaldığını düşündüm daha sonra whatsap grubuna mesaj attım indiğimi haber verdim . İlk gelen taksi ile evimin yolunu tuttum . Bu şehri ne kadarda özlediğimi düşünüyordum ki telefonum çalmaya başladı sonunda biri aradı diye düşündüm. Arayan Deren di 

Deren :  Sen nerdesin ?

Sude:  Sanada iyi günler Deren. 

Deren : Dorukla hiç konuştun mu ya da haber aldın mı ?

Sude : Hayır bir şey mi oldu ?

Deren : Doruk eve hiç gelmemiş dün gece .

Sude : Nasıl en son yatmadan önce konuştuk eve gittiğini söyledi. Bir arkadaşındadır korkmayın 

Deren : Bütün arkadaşlarını aradık seni korkutmamak için en son seni aradık. 

Sude : Tamam hemen geliyorum size 

Telefonu kapatana kadar eve gelmiştim hemen bavullarımı bırakıp çıktım. Korkuyordum ona bir şey olmasından son zamanlarda çok farklıydı bana söylemediği bir şey mi vardi ne olmuştu en önemlisi neredeydi .