Ece Antalya'dan Ankara'ya dayısının yanına yollanıyor ve başlıyor hikaye.
(Kitaba ara vermiştim ama şimdi tekrardan yazmaya başlayacağım)
1 yıl sonra: Tekrar ara verdim ama devam edeceğim inş
2 ay sonra: Anladım ki ben bu işi yapamayacağım. Kendin...
Şu anda saat 9 gibi ve biz yengemle birlikte balkonda, kalın montlarla ve çaylarla oturuyoruz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yenge şarkı açıyim mi?"
"Aç bakalım istediğin bir şeyi."
"Tamam açıyorum o zaman."
Tam şarkıyı açtığım sırada dayımın bağıran sesini duydum.
"Kısın şu şarkının sesini! Tüm ahali duydu resmen şarkıyı! "
Dayımın sesini duyunca hafif bir kıstım sesini. Ha burada bugün okulda gelince dayımla şu müdür yardımcısı olayını sordum. O'da bana okuldaki bazı öğrencilerin kaybolduğunu söyledi ve müdür yardımcısının o yüzden öyle davrandığını dedi. AFFEDERSİNİZ AMA BEN SALAK MIYIM? MAL MIYIMDA HEMEN İNANICAM. O sırada gözüm yengemin çiçeklerinde takılı kaldı.
"Yenge"
"Efendim."
"Sana bir şey sorucam."
"Sor yengem seni dinliyorum."
"Bu çiçekler gerçek mi? Sahte mi? Sahte duruyorlar ama. "
"Sence bu hava da böyle açmış olabilirler mi?"
"Hayır?"
"Ee o zaman sahteler."
"Hayır ama belki kışın açan bir çiçektir diye ben öyle sordumda" dedim.
"Saat kaç? Hadi yatın artık", dedi dayım.
Hemen telefonumun ekranını açıp baktım.
"10'a 10 kalmış hadi kalk artık yenge. Yoksa yine azar işiteceğiz. İyi geceler sana ."
"İyi geceler" "İyi geceler"
İçeri girerken balkon terliklerini ve montumu çıkardım. Tuvalete gidip dişlerimi fırçaladım ve odama gittim. Hemen yorganımın altına girince birden sıcacık oldu. Size de iyi geceler...
