SECRET SUPERSTAR(ON GOING)

6

PALAKPAKAN at hiyawan ang narinig ko habang nagkokomento ang mga judges kaya di makasalita ng maayos ang nasa gitna.

" My goodness bata ka anong ginawa mo! Hahaha I'm sorry I just felt the song, wait--"- she stop and then wipe her tears and chuckle. " You have an angelic voice Ms. De Vera, malayo ang mararating mo sigurado ako."- nakangiti niyang sabi.

" Thank you Ma'am."- nayukod pa ako.

" Excellent!"
"Bravo"
" I love your voice!"

Ilan lang yan sa mga narinig ko galing sa judges at sa mga teacher na nasa backstage kaya nagpasalamat ako ng marami.

" Congrats Yxia! You did great!"- salubong sakin ni Eugo habang pababa ako sa backstage.

I can't help but to shake my body and shrug for happiness. My feeling felt something strange. Goosebumps for so much happiness.

" Salamat!"- i cheerfully said.

Madami pang nagsabi na ang ganda nang pakakanta. Tuwang tuwa akk sa mga papuri. Meron na ring iba pang natapos sa pagperform. Tuwang tuwa ako sa pakikipag usap sa mga kaklase at nakakatanda sakin sa Engineerjng department.

" I wonder why didn't you join the glee club or something in television."- our president said.

Napasimangot naman ako.

" I just don't have my freedom that wide."- makahulugan kong sabi kaya napangiwi naman siya.

Nagulat ako nang kalabitin ako ni Eugo na kanina pa dingkil ng dingkil sakin.

" It's time Yxia. "- naguguluhan ko naman siyang tiningnan at tinitigan niya naman ako ng makahulugan at binaling ang mata sa relos ko.

My eyes widen when I understand what he is referring to. Then look at my watch.

'It's 5:08 pm already!"

Nagmadali akong tumayo at naglakad na. Sumabay naman sakin si Eugo.

" Why didn't you inform me earlier Eugo!?"- medyo may kataasang boses na sabi ko dito.

" You're so busy and I tried! But you didn't notice me!"- sigaw din niya kaya nagmadali nalang akong maglakad habang isinabit ang bag ko.

Dumiretso na lang akong maglakad. Nagpaalam naman si Eugo na kukunin muna ang guitara pero di ko na siya hinintay at nagmadaling umuwi.

NAKARATING ako sa bahay ng 5:30. Medyo marami kasing hustle nung umuwi ako. Tahimik akong naglakad papasok nagbabaka sakaling walang makapansin sakin. Ngunit laking gulat ko ng bumukas ang cr at niluwa iyon ni papa na nagpupunas ng buhok.

Tiningnan niya ako ng mapanuri at lumapit at sya namang pagpasok ni mama sa sala galing sa taas. Dali dali siyang bumaba pero nanatili sa hamba ng pintuan.

" Why are you late?"- pagkuwa'y tanong ni papa habang pumupunta sa single sofa.

" uhm dad marami po kasing sasakyan kanina sa daan kaya di po ako maksulpot."- napapangiwing ani ko.

" uh-huh bakit? Gaano ba kalaki ang katawan mo para hindi ka makasulpot?"- sarkastiko niyang ngisi habang tinitignan ang kuko.

" Sorry dad, dina ako uulit."- paumanhin ko. Yumuko pa ako.

" Look at me!"- napaigtad naman ako sa lakas ng sigaw niya at tinignan siya. " What's that on your lips?"- usisa niya.

Naalala ko naman yung nilagay na liptint kaya napapikit ako.
Pagdilat ko ay nagkatayo na si papa habang nakacrossed arm.

" Naglalakwatsa ka ba?" - madiin niyang tanong kaya dali akong napailing.

" No dad, galing ako sa school". - taranta kong wika.

" With red stain of lipstick on your lips? I don't think so. Kelan ka pa naglipstic na pumasok?"- she sarcasticly said with a smirk.

" Greg baka pagod yung bata pagpahingain mo muna."- sabat ni mama pero di niya ito pinansin.

" Yxia? Bring me your guitar." - ngayon lang ulit niya ako tinawag sa pangalan ko. Pero di ko magawang magsaya dahil sa utos niya. Alam ko na ang mangyayari pag binigay ko ang guitara ko.

" But dad my guitar--"- pinukol niya ako ng masamang tingin at pinutol ang iba kong sasabihin.

" Do I have to repeat myself?"- strikto niyang tanong kaya napaluha nalang ako at pumunta sa kwarto para kunin iyon.

Nang iabot ko na ito sa kanya ay bigla niyang kinuha ang screw driver sa side table at walang kagatol gatol nitong sinira ang lahat ng  string ng guitara ko.

Mas lalo akong napaiyak nang iabot niya ito sakin. Putol lahat sa gitna ng strings. Tumakbo ako papasok sa kwarto ko at nilock iyon.

Umiiyak kong niyakap ang guitara ko.

I hate you! I hate you! I hate you!

I said repeatedly while sobbing. This is the only thing I have and he just ruin it. Dito nakasalalay ang pangarap ko!

Kumatok si mama pagsapit ng hapunan ngunit di ako lumabas. Umiiyak parin ako hanggang ngayon habang hinahaplos ang sira kong guitara na wala na ring string.

Di ako nakatulog ng maayos. Umiiyak at paulit ulit na sinisigawan si papa sa isip.

Guitara ko ang nagsilbing sandigan ko habang tumitiklop ang bawat pahina ng mga pangarap ko. Bakit ang hirap mag-asam ng magandang buhay? Yung normal na buhay?

Nawawalan ng pag-asa kong nag iisip hanggang sa nakatulog nalang ako sa lungkot.

Sometimes it's really hard to be happy for a while because loneliness always arrives in unexpected time.