İlk öncelikle herkese merhabalar.
Ben sadece milyarlarca insanın yaşadığı gezegenden biriyim.
Dünyadanım.
Ve kötü bir haberim var.
İnsanlık ölüyor ve öldürüyor.
Kırıyor ve kırılıyor.
Dünya'yı öldürüyor.
İnsan evine bile bu kadar sadakatsizken,sevdiğine de sadık olabilir mi?
Bu soru benim için hep 'evet'.
Ve öyle de kalacak.
Çünkü şunu unutmayın ki,hiç kimse aynı değildir.
Şu platformda okuduğum kitaplarda şuna rastlıyorum.
Kadın kırılmış,paramparça olmuş veya adam.
Farketmiyor.
Sonra müthiş bir güvensizlik başlıyor o insanın içinde.
Kimseye güvenmiyor.
Hayatını kendine zehir ediyor.
Sonra bir gün birisi çıkıp geliyor.
Hop yıllardır kendini yıprattığı o konudaki düşüncelerini o insan nasıl oluyorsa dağıtıyor.
Tabiki de bu platforma kafanızı dağıtmak için giriyor olabilirsiniz,fakat gerçekten böyle birşey var mı?
'Hayat kitaplardaki gibi değil' sözü size ne kadar yavan gelse de eğer ciddi anlamda oturup düşünürseniz,haklılık payının kafanızda %99.9 oranında yükseldiğini göreceksiniz.
Şu zamanda, mesela bu platformda çoğu insan liseli değil mi?
Kendi arkadaş ortamınızı bir düşünün.
Sizi bilmem ama benim ortamım popüler olmak için kişiliğini değil dişiliğini kullanan insanlarla dolu.
Bu ciddi anlamda rahatsız edici.
Sorun etrafımdaki tek bir fazlalıkları yüzünden beynini kullanmayı unutarak bizden kendilerini üstün gören gerizekalı iğrenç mahlukların o kızlara canım,cicim olup arkalarından tonla ağza alınmayacak iğrenç ithamlarda bulunması.
Anlatabiliyor muyum?
Demem o ki pek sevgili okurlarım(?!$%#) hayat kitaplardaki gibi değil ve kimse sizin elinizden tutup da yaralarınızı sarmayacak.
Üzgünüm böyle konuştuğum için ama bu yani.
'Gerçekler acıtır ve acıdır' çünkü.
Kendinize inancınız olursa neden yapamayasınız ki.
Bu özgüvensizlik 'Erkek sevişti milli oldu,kadın sevişti or*spu oldu.' sözünün yansıttığı iğrenç zihniyetli toplumumuzdan mı kaynaklanıyor?
Aslında bendeki de soru yani.
Kusurlarınız yoktur demiyorum.
Yalan söylersiniz başkasının mutluluğunu çalarsınız.
Çirkin misiniz?
Toplumun yarattığı güzellik algısına uymuyor musunuz?
Neden kendinizi yıpratıyorsunuz?
Bu sizin seçiminiz değildi.
Şişman bir beden,ruhun güzelliğini saklayabilir mi acaba?
Sizinle güzelliğiniz yerine veya popülaritenize göre arkadaş olarak seçmeleri mi mutlu ederdi,yoksa her daim arkadaşlığınıza sadık kaldığınız için mi?
Sizi bilmem ama böyle bir durum beni kırardı.
Hem de çok kırardı.
Evet belki ben çirkin değilim ve şu an öyle arkadaşlık sorunları yaşamıyor olabilirim.
Ama bu benim geçmişte yaşamadığım anlamına gelmiyor.
O küçücük halimle beni dışlarlarken,öğretmen geldiğinde beni neden bir anda oyuna aldıklarını anlamazdım.
Sonradan öğrendim gerçeği.
Sonradan anladım insanlığı anlatmak için söylenen en mükemmel söz öbeğini 'Yedisinde neyse yetmişinde de odur'
Öyle ya gerçekten.
Ama biliyorum artık ve anlayabiliyorum.
Güç,para,şan,şöhret hiçbir işe yaramazmış,sevgi olmadıkça.
Çünkü insanın fıtratında vardır.
Yaratılışında,hamurunda vardır sevgi.
Sevgi büyük bir ihtiyaçtı.
Ama insan ilk önce kendini sevmeliydi.
O çevremizdeki popüler insanlara bakın.
Muhteşem bir özgüven var üstlerinde.
Görüyorsunuz değil mi?.
Ego veya değil.
Ama kendilerine bayılıyorlar ve sizi de mükemmel olduklarına inandırıyorlar.
Bunun sırrıysa kendini sevmek.
Bir onların yanından geçerken omuzlarınızı dikleştirin.
Bakın o zaman o bir türlü aşamadığınız özgüven eksikliğini yavaş yavaş üzerinizden atacaksınız.
Sizi tanımıyorum siz de beni tanımıyorsunuz.
Ama belki tecrübeli(?)- yada yaşamış geçirmiş mi demeliyim bilemiyorum-birinin yazdıkları size yardımcı olur.
Kendinize iyi bakın.
-semnure.
