I'll Keep You Safe

Chapter 1

Andito ako ngayon sa library naghihitay sa pricate teacher ko sa pagaaral ng pagtugtog ng piano.

Habang naghihintay ako, may kumatok at binuksan ang pintuan.

"Hello, miss Ab—-,uncle naparito po kayo?" Tanong ko sa kanya na may bahid na takot.

Nagulat ako dahil hindi ko inaasahan na siya ang pumasok sa loob.

Umismid lang siya at pumunta sa harapan ko na inuupuan ni Miss Abes tuwing may klase kami.

Katahimikan ang bumalot sa amin. Ayokong magsalita, naka tingin lamang ako sa mga palad ko.

"Your father don't need you. Wala na ang mama mo, bakit nandito ka pa?"  ani ni Uncle.

My body froze at what he said. As if ayaw niya na akong manirahan sa mansyon.

Siya ang kinakatakutan ko sa mga kapatid ni papa. Palaging naka business suit ito at nakasuot ng eye glass. Kapag nandiyan siya kinakabahan at natatakot ako.

What scares me the most is the way his eyes move whenever I saw him. His eyes are like hawk that anytime he flies around to find a prey, he would easily catch you no matter how hard you try to not be caught.

"Po? A—-anong ibig sabihin niyo po?" magulong tanong ko.

"Kuya is free from all the burden, Ara. You see, nakuha na niya ang pamana ng mommy mo mula sa mga grandparents mo. Hindi mo ba napansin na minsanan lang umuwi ang papa mo dito mulang nung nagkasakit ang mommy mo? Umalis siya dahil prinoproseso niya ang mga paglilipat ng pamana papunta sa pangalan niya." He said like it was the most obvious thing after what happened to my mom.

Pilit kong prinoproseso sa utak ko ang mga sinasabi niya. Ang masayang imahe nina mommy at papa sa garden na nakaupo ay unti-unti nabubura.

"That's not true. Papa won't do such a thing." Pilit akong nagsalita dahil kahit ano man ang sasabihin niya ngayon ay paniguradong sasabog ang puso at isipan ko.

Tumayo siya at pinagpag ang suit niya. "Ara, Ara, Ara, bata ka pa, marami ka pang hindi nalalaman. Why don't you just run off, will you? Total may sarili ka namang banko na iniwan ng mommy mo. Pity you, my dear. Anyway, I have to go. Nandiyan na ang mga taga board para pagusapan ang pagiging CEO ng Papa mo."

Papunta na siya sa pintuan ngunit huminto ito na parang may naalala pa.

"And oh by the way, you're nothing to him now. If I were you I would run away because he can take away anything that is yours." And then he shut the door.

I just sat there, dumbfounded. I don't know what to do.
~*throwback end.

"So, if ilalabas na po siya earlier next month tataas ang stock at..."

"When can we launch it then?" Tanong ko sa sales manager. Nakatayo lamang siya don at parang hindi alam ang sagot.

"We are aiming to launch by the first week next month , if you approved the request letter, Miss." Pagsisingit naman ng secretary ko sa tabi ko.

Nasa meeting kami ngayon dahil sa ilalabas na bagong produkto sa company ko.

Oo, company ko. After what happened sa library. I run away from home. Pumunta ako sa step-sister ng mommy. Tinulungan niya ako hanggang sa makapag tapos ako sa pag aaral.

From time to time, Papa would come sa house ni Tita Pia. I would always pretend to be busy, na may gagawin kami na project for school.

I told everything to Tita, kaya naman kahit na ayaw niya sa mommy ko noon pinatuloy niya parin ako. After all kapatid parin siya ni mommy. She still accept me as her family, I guess.