"නූනා.. මොකද මේ?? ඔයාට මතක නැද්ද accident එකෙන් බේරුනේ අපි තුන්දෙනා විතරයි.."
ටේහ්යොන්ග් කියපු දේට මට ඉහලට ගත්ත හුස්ම පහලට දාන්නත් අමතක උනා..
'මේක කොහොමද උනේ?'
මං කාමරේට ඇවිත් තෙත ඇදුම් මාරු කරගෙන ලැප් එක අරන් එයාලාගේ accident එක ගැන search කලා.
'මොකක්?? ජිමින්ගේ body එක හොයාගත්තේ නෑ.. ඒක කොහොමද වෙන්නේ?'
මං ඒ ආර්ටිකල් එකේ පහලට කියවගෙන ගියා.
" කණ්ඩායමේ සාමාජිකයින් තිදෙනෙක් පමනක් දිවි ගලවාගත් අතර ඔවුන්ගෙන් එක් අයකුගේ තත්වය බරපතල බව රෝහල් ආරංචි මාර්ග පවසා සිටි.."
මං ලැප් එක වහලා කල්පනා කලේ මොකද උනේ කියලා.. මේසේ උඩ තිබුන ඔරලෝසුව මං දැක්කේ එතකොට.. මං ඒක අතට ගත්තා..
"JJS Jeon Ji Soo"මං ඒක කියවලා ආයේ ඒක පෙට්ටියට දාන්න යනකොට කවුරුහරි දොරට ගහපු නිසා මගේ අතින් පෙට්ටිය බිමට වැටුනා..
"නූනා කෑම ලෑස්ති යමු.."
"නේ.. මං එන්නම්..."
මං ටේහ්යොන්ග්ට හිනා වෙලා කියලා පෙට්ටිය අතට ගත්තා.. වැටුන පාරට ඒකේ මැද ඔරලෝසුව රදවන්න තිබුන කොටස කැඩිලා වෙන් වෙලා.. ඒ නිසා පෙට්ටිය මැද ඇරිලා.. ඒ අස්සේ තිබුන පොඩි කඩදාසිය මං දැක්කේ දැන්..
"මේ මොකක්ද? කවුද මේ?"
ඒක ටිකක් පරන photo එකක්.. තරුන පිරිමි කෙනෙක් චූටි බබෙක් අතේ තියාගෙන.. මං තවත් ඕනෑකමින් බැලුවා..
"ඒ මං.. එතකොට මේ කවුද.."
ඒ මූන දැක්කාම මට මතකෙට ආවෙම කුකීව.. ඒ ඇස් දෙක, ඒ හිනාව ඒ වගේමයි.. ඒත් මේ කෙනා කුකිට වඩා වයසයි.. මං photo එකේ අනිත් පැත්ත බැලුවා..
"ජීසෝට වයස මාස 9යි."
කවුද මේ? මං ඒ ගැන කල්පනා කර කර ඉන්නකොට පහලින් ජින්ගේ කටහඩ ඇහුනා..
"ජීසෝ.. කෑම සීතල වෙන්න කලින් එන්න..""නේ.."
මං ඔක්කොම ටික ලාච්චුවට දාලා පහලට ගියා.. යනකොටත් තුන්දෙනා කෑම කනවා.. කුකි තාමත් දුකින් කියලා එයාගේ ඇස්වලින් පෙනුනා..
VOUS LISEZ
You'll Never Walk Alone
Fanfictionඑක් වැසිබර දවසක BTSලාගේ ජීවිතේ සදහටම වෙනස් උනා.. අවුරුදු 5කට පස්සේ ජීසෝ ජන්ග්කුක් මුණ ගැහෙනවා අහම්බෙන්.. ඒත් ඒක අහම්බයක් නෙමෙයි ඒක දෛවය.. මේ දෙන්නට අතීතයේ වැරැද්ද හදන්න පුලුවන් වෙයිද?? නැත්නම් කුකී සදහටම එයාගේ අයියලා නැතුව තනි වේවිද?