You'll Never Walk Alone

Chapter 8

එයාලා කෝකටත් ජන්ග්කුක් වැටිලා හිටිය තැන නවත්තලා පාරේත් පහල ප්‍රපාතයත් පැත්ත බැලුවා..

"හ්‍යොන්ග්.. මේ අපි ඇක්සිඩන්ට් උන තැන නේද?"

එතකොටම වගේ ජින් වටපිට බැලුවා.. පාරෙන් උඩ තිබුන පරන කැබින් එක තාම තියනවා ඒ වගේම ඒ පයින් ගස් පේලිය..

"ඔව්.. මට ඒක දැන් මතක් උනේ.. ඒත් කුකී ඇයි මේ වෙලාවේ මෙතනට ආවේ? මෙතන මොකක් හරි තියනවා.."

එහෙම කියලා ජින් අමාරුවෙන් පාරෙන් ඉහල තියන කැබින් එක පැත්තට යන්න ඇල්ල උඩට නැග්ගා... හොබිත් ගස් අල්ලගෙන උඩට නැග්ගා.. එයාලා දෙන්නම හෙමින් හෙමින් ගරා වැටිලා තිබුන කැබින් එක පැත්තට ගියා.. ඒක ගරා වැටිලා වගේ පෙනුනට කවුරුහරි නිතර ඉන්න ගතියක් ඉස්සරහ දොරෙන් පෙනුනා.. ඒකේ අගුල තවත් අලුත් ඒ වගේ ඒ වටේට වල් වැවිලා නෑ.. ජින් දූවිලි වැදුන වීදුරුවක් පිහදාලා ඇතුල බැලුවා..

"මේක වෙන්න පුලුවන්ද?"

"වේ වේ??"

හොබිත් ජින් කියන දේ බලන්න ජනේලෙන් ඇතුල බැලුවා.. ඇත්තටම හිතුවා වගේම ඒකේ කවුරු හරි ඉන්නවා.. ඇතුල හරිම පිරිසුදුයි.. ඒ වගේම ගිණි උදුනේ තාම ගින්දර පත්තු වෙනවා..

හොබි කැරකිලා අනිත් පැත්තේ තිබුන ජනේලෙන් ඇතුල බැලුවා.. ඒක එක් කාමරයක් කියන්න පුලුවන්.. ඒ ජනේලේ කඩදාසියකින් වහලා නිසා හොබිට හරියට මොකුත් පෙනුනේ නෑ පුංචි කඩතොලුවකින් ඇර.. ඒ නිසා එයා යන්න හදනකොට මොකක් හරි ඇතුලේ බිම වැටුනා..

මුලින් හොබී ගැස්සුනත් ඇතුලේ කවුරු හරි ඉන්නවා කියලා හිතුන නිසා ඇතුල බලන්න තැනක් හෙව්වා.. ඒ එක්කම ජින් ඒ පැත්තට ආවෙ..

"වේ?? මොකද උනේ.. මොනවද හොයන්නේ?" 

"ඇතුලේ කවුරු හරි ඉන්නවා.. ඒත් මේ කඩදාසිය නිසා මොකුත් පේන්නේ නෑ.. මං මේ ඇතුල බලන්න ක්‍රමයක් හොයන්නේ..."

ජින් වටපිට බලනකොට දැක්කේ කැබින් එකේ ගහලා තියන ලීයක් එක තැනකින් කැඩිලා තියනවා.. එයා එතනට නැවිලා බැලුවත් පෙනුනේ ඇදක කකුල් විතරයි.. ඒක පරන වානේ ඇදක්.. ඒත් ඒක සියුම් හඩක් නගමින් හෙල්ලුනා.. ජින් හොදට ආයෙත් බලනකොට බිම තියන බූට් දෙක දැක්කේ..