Çak Bir Selam Yeni Hayatım

1.BÖLÜM

Annemin perdemi açıp güneş ışığının gözlerimi rahatsız etmesiyle homurdanarak diğer tarafa döndüm. Biraz daha uyumaya ihtiyacım vardı. Annem
-Birtanem uyanmalısın saat bire geliyor.
Ne yani ben şimdi bu saate kadar uyudum mu?
- Saat o kadar oldumu ya ? Ama benim hâlâ uykum var.

-Noluyor Allah aşkına Safir .Gece film izlemiyorsun değil mi? Sabahları çok geç uyanıyorsun ve hâlâ uykum var diyorsun.

Sonun kadar haklıydı.Üç yıl önce öğrendiğim gerçekler yüzünden geceleri gerçek ailemi düşünmekten kendimi alamıyordum.

Flashback

-Parkta arkadaşlarımla bolca vakit geçirdikten sonra eve gelmiştim.Zile basıp annemin kapıyı açmasını bekledim.Birkaç çalışımın ardından sonunda annem kapıyı açmıştı .Garip bir hâli vardı,tedirgin gibiydi.Gerçi birkaç gündür annem ve babam garip davranıyorlardı.Sanki söylemek istedikleri bir şey varda söyleyemiyor gibiydiler.Tam bir şey söyleyecek olup ağızlarını açıyorlardı sonra aynı hızla tekrar ağızlarını geri kapatıyorlar

-Anne iyisin değil mi ? diyerek eve geçmiştim.

-E-Evet kızım iyiyim neden sordun ?

-Hiçç deyip oturma odasına geçtim.

Babam bugün izinliydi.Odada oturmuş televizyon seyrediyordu.Beni görünce eli ayağına dolaşmıştı .Annem ve ben koltuklara atmıştık kendimizi. Babam

-Hoş geldin kızım.

-Hoş  buldum babacım. Napıyorsun ? dedim.

-İzin günümün tadını çıkartıyorum kızım  deyince gülümsedim. 

Televizyondaki diziye odaklanmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Çünkü annem ve babam birbirlerine kaş göz işareti yapıyorlardı. Dayanamayıp

-Neden geldiğimden beri birbirinize kaş göz işareti yaptığınızı sorabilir miyim ? Annem anında 

-Ben sofrayı hazırlayayım diye ayaklanmıştı .

-Hayır anne kaç gündür neyiniz var sizin ? Ağzınızdaki baklayı çıkartır mısınız lütfen?

-Yok bir şey kızım.

-Var baba artık büyüdüm ve neler olduğunu anlayabiliyorum. Söyleyin lütfen artık.

-Tamam kızım anlatacağız otur şuraya bir .Deyince annem eski yerime tekrar oturdum.

Anlatmaya başlayan kişi annem oldu .

-Bak Safir öncelikle seni çok sevdiğimizi bil kızım . Bu söylediklerimizden sonra bize çok kızacaksın belki ama bize de hak ver olur mu kızım?Şimdi lütfen sözümüzü kesmeden bizi dinle çünkü eğer sözümü kesersen sanırım tüm cesaretimi yitiririm.

-Biz yani babanla ben lise yıllarımızda zaten sevgiliydik.Biliyorsun ki ikimiz de ailesiz büyüdük. Bu yüzden ikimizin de tek bir hayali vardı.O da yetimhaneden evlat edinmek.Evlendikten 3-4 ay  sonra  evlat edinmeye karar verdik. Yetimhaneye gittik. Yetimhanenin müdürü bize evlat edinebileceğimiz çocukları gösterdi. Daha doğrusu bebekleri,biz kız bebeği evlat edinmek istiyorduk çünkü.Sizin bulunduğunuz odaya girdik bütün bebekler uslu uslu mamalarını içiyordu,sen hariç. Sen ise o minicik bacaklarını oradan oraya savurup duruyordun. Mamayı içmemek için direniyordun. Sen çarptın gözümüze. İkimiz de kararımızı vermiştik. Seni seçmiştik... annem hıçkırarak ağlamaya başlayınca babam devam etti konuşmaya.

-Daha üç aylıkken gerçek annen seni geçerli bir neden belirtip bırakıp gitmiş.Babanı ise onlarda bilmiyormuş.Biz seni evlat edindiğimiz de altı aylıktın. İşte kızım sana her şeyi tüm çıplaklığıyla anlattık.Gerisi sana kalmış, aileni aramak istersen seve seve yardımcı oluruz.Karar senin güzel kızım,sen hangi kararı alırsan al biz senin yanındayız.