သူ မိုးတို႔ၿမိဳ႕ေလး ဆီျပန္လာေနေသာ
တစ္လဟူသည့္အခ်ိန္ကို
စာအုပ္ေတြအတူတူဖတ္ရင္း...ေလွ်ာက္လည္
ၾကရင္း...ႏွင့္ကုန္ဆုံးပါသည္။
အခုလည္း မိုးတက္ေရာက္ေနသည့္ မိုးတို႔၏
အမိ တကၠသိုလ္ႀကီးအား သူ႕ကိုလိုက္ျပေန
မိသည္။ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္၍ မိုးတို႔
Day သမားေတြကေက်ာင္းပိတ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းေတာ္ဝန္းႀကီးထဲတြင္ေတာ့
အေဝးသင္မ်ားႏွင့္ စည္ကားလ်က္ရွိသည္။
သူကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း
မိုးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍
ေနာက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ လွ်က္....
"မိုး နင္ေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား"
"ေပ်ာ္ပါတယ္...ငါစိတ္ဝင္စားတဲ့ဘာသာရပ္ကိုသင္ရေတာ့ ပိုေတာင္ေပ်ာ္ေသးတယ္...နင္ေရာ"
"ငါလည္းေပ်ာ္တာေပါ့ဟ။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္
ငါ့မွာသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္...သူက နင့္လိုပဲ ေခ်ေခ်ေလးေပမယ့္
ခင္ဖို႔ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္"
"ဟုတ္လား...ငါသူနဲ႕ေတြခ်င္လိုက္တာ"
"ဘာလို႔ေတြ႕မွာလဲ..သူ႕မွာရည္းစားရွိတယ္"
"ေအး....နင္ေပါက္ကရေျပာဖို႔ပဲတတ္...သိလား"
မိုးကေျပာရင္းဆိုရင္း လိုက္ရိုက္ေတာ့
သူက ထုံးစံအတိုင္းသူက ထြက္ေျပးပါသည္။
မိုးတို႔၏ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကေတာ့
မိုးေစြငွက္ ကေလးႏွစ္ေကာင္၏ ေပ်ာ္ျမဴးေနမႈကို အရွက္သည္း၍ ၾကည့္ေနသည္ေပါ့....
*****************
ဒီတစ္ေခါက္ သူျပန္ခါနီးမွာေတာ့ မိုးကို
Time ဟူသည့္ ေ႐ႊေရာင္စာလုံးမ်ားထိုးထား
ေသာ မွတ္စုစာအုပ္အျဖဴေရာင္ေလးအား
ေပးျပန္ ပါသည္။
"မိုး ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ေရွ႕ဆုံးစာမ်က္ႏွာကလြဲရင္ နင္ေရးခ်င္တာေရးလို႔ရတယ္"
"ဒါကေရာ အဖိုးဆီကလား"
"မဟုတ္ဘူး....ဒါကေတာ့ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆိုင္က..
သူကငါတို႔ေက်ာင္းနားမွာပဲ Time ဆိုတဲ့စာအုပ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ထားတယ္ေလ...အဲ့တာနဲ႕ပဲ ငါႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ကို Design ေျပာၿပီးမွာထားရတာ"
YOU ARE READING
မိုးစက်များခေါ်ဆောင်ရာ (Completed )
Historia Cortaအခုလိုမိုးစက်လေးတွေက နင့်မျက်တောင်ရှည်ရှည်လေးတွေအပေါ်မှာ လာပြီးအနားယူတဲ့တစ်နေ့ ငါနင့်ဆီ ပြန်လာခဲ့မယ် မိုး.....
