Sevgi, aşk kelimelerinin gerçekten ne olduğuna hala anlam veremedim. İnsanlara karşı her zaman daha fazlasını yapmak isteriz. 16 yaşında birini sevmenle bugün birini sevmem arasındaki fark gibi. Çıta sürekli bir yükselme halinde buna ayak mı uyduramıyorum? Yoksa herseyi fazla yapmam sebebiyle aç gözlü bir insanı doyuramıyor muyum? Şimdi empati kurma vaktim biri beni sevdiğinde ne kadar sevmesini isterim ki? Hepimizin cevabı gibi benimkide çok olabildiğince çok. Peki neden kendimi bir yarışta hissediyorum? Sürekli daha çok sevme yarışında birini sevmek yetmez mi ki? Ya da birinin beni sevmesi?
Her şeyi geçelim kendimi yersiz yurtsuz kimsesiz hissetmem normal mi?
