"Anne...anne...anne " Ceydanur gördüğü rüyadan uyandı. Yan odada can kardeşi,en yakın arkadaşı Nazlı vardı, oda Ceydanur'un sesini duyduğu gibi soluğu Ceydanur'un yanın da aldı. Nazlı Ceydanur'un çektiği sıkıntıları anlayabiliyordu. Çünkü oda 1sene...
(Arkadaşlar bu benim ilk kitabım umarım beyenirsiniz) Bugün o kadar mutluyu ki mutluluğumu kimse bozamaz. Çünkü üniversite sınavını kazandım ama bir açıdan da mutsuzum. Çünkü ilk defa ailemden ayrı bir şehire gidicem yani ailem İstambulda kalacak ben ise Eskişehir 'e okumaya gideceğim. Ama orda yanlız olayacağım çünkü çok yakın arkadaşım Nazlı'da benimle birlikte gelecek o yüzden de mutluyum. Çarşamba günü dersler başlıyacağı için hemen Eskişehire gitmemiz gerekiyordu o yüzden akşamdan yola çıkacağız. Ama önce kendimize güzel kıyafetler almamız lazım. O yüzden Nazlıyı da alıp çarşıya çıkacağız. Benim canım annem bize yardımcı olmak bizimle birlikte çarşıya gelecek. Önce Nazlıya arayıp yolda olduğumuzu ve onu almaya geleceğimizi söyledim. Oda hemen hazırlanıp dışarı çıkacağını söyledi. Fazla uzatmadan telefonu kapatık 15 dk sonra Nazlının evin önüne vardık ve Nazlının annesi Selma teyze vardı, hemen yanında benim kardeşim arkadaşı Selin vardı, benim kardeşimle hemen hemen aynı yaştalardı. Annem ve Selma teyze ayak üstü sohbet ettikten sonra Nazlıyı da alıp ordan uzaklaştık. Alışverişe gidip kendimize çok güzel tişörtler, badiler, elbiseler, etekler, gömlekler, pantulonlar ve şortlar aldık. Kendi kardeşlerimize de küçük hediyelik eşya aldık. Alışverişten çıktıktan sonra saate baktığımızda arabaya yetişmemiz için 3 saat vardı. Bu 3 saatte çok güzel hazırlanabiliriz. Nazlıyı evine bıraktıktan sonra kendi evimize gidip hazırlıklara başladık. Ben eve girince hemen odama valizimi hazırladım.
Valizimi hazırladıktan sonra valizimi kapının önüne bıraktım sonra kardeşimin hediyesini vermek için ve vedalaşmak için onun kapısını çaldım ve odasına girdim. Orda benim akıllı kardeşim ders çalışıyordu. Kardeşime hediyesini verdikten sonra vedalaşırken bana öyle bir şey söyledi ki bunu hiç bir zaman unutmayacağım. Konuşmamız şöyle başladı; - Teşekkürler abla - Önemli değil bitanem 😊 - Abla sana bir şey sorabilirmiyim? - Tabiki de bitanem sorabilirsin. - Şey abla sen annemize bir şey olursa allah korusun ne yapsın? Bir an dona kaldın bu soruyu hiç beklemiyordum nasıl cevap vereceğimi bilemedim. - Bilmiyorum ama çok dağıtmam herhalde ya sizi benim yanıma alırım yada ben sizin yalnınıza gelirim ve de okulu bırakırım herhalde. - Abla annemize ne olursa olsun sakın okulunu bırakma. Çünkü sen okulu bıraktığın zaman annemiz çok üzülür. - Haklısın bitanem ama ben annemiz olmadan okulu ne yapayıp. Neyse bunları boş verde sen galiba beni uğurlamaya gelmiyeceksin sanırım sonra darılırım ha haberin olsun. - Seni uğurlamaz olmazmıyım tabikide uğurların. Çünkü sen benim tek ve biricik ablamsım. - Tamam o zaman çabuk hazırlan da birazdan evden çıkacağız. -Tamam abla 5 dk'ya hazırım. Sen babamla vedalaş ben hemen geliyorum. -Tamam tatlım.
Onun odasından çıkınca kendimi bir garip hisettim. Annem bizi bırakacağı için ve de babamında evde işleri olduğu için beni uğurlamaya otogara gelemiyecekti. Babamla vedalaşıp hemen odama gidip unuttuğum bir şey varmı yokmu diye baktım ve odamlada vedalaştıktan sonra odamdan çıktım. Kardeşim o sırada hazırlanmış beni bekliyordu. Son kez babamla vedalaştıktan sonra evden çıktık annem ve kardeşimle. Asansör'le 5.kattan zemin katta indik valizim biraz ağır olmuş küçük basamaklar dan indirirken biraz zorlandım. Ama Allahtan erkek kardeşim vardı da o bana yardım etti. Fazla oyalanmadan arabaya binip Nazlıyı aradım. Telefon 2-3 dk çaldıktan sonra telefon açıldı;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
