<<Առանց Նրա>>

💛մաս 4💛

Գիշեր 3։20

Ես չեմ կարողանում քնել էլի
նույն վիճակը, ես տառապում եմ
Մաքսով, ես առանց նրա կիսատ եմ
չեմ կարողանում նոռմալ ապրել։
<<երանի նրան՝ երբեք չհանդիպեի>>։
Ես վեր եմ կենում տեղից կամաց
ոտնաթաթերիս վրայով քայլում եմ
դեպի դուրս որպեսի ոչ ոք չարթնանա
ու չասի թե՞ ուր եմ գնում այս ուշ ժամի,
դուրս եմ գալիս տանից, նստում մեքենաս և գնում, չգիտեմ թե՞ ուր,
որոշում եմ զանգել Մարիաին։
֊Մարիա քնած էիր։
֊Ճիշտնասած չեմ կարողանում
քնել։
֊Գալիս եմ քո՝ հետևից դուրս արի։
֊Գժվել ես Լիլիա, դու ժամին նայել ես։
֊Նայել եմ որ դուրս եմ՝ եկել։֊ասացի
ես քմծիծաղով֊հիմա գալիս ես։
֊Հա կգամ, բայց ուր ենք գնում։
֊Ակումբ՝ զվարճանալու։
֊Հիանալի է, գալիս եմ։
֊Լավ։֊Ասացի ես ժպիտով֊դե
պատրասվիր ես արդեն հասնում եմ։

****
Մարիաի՝ կողմից։

Սա միակ ցրվելու միջոցն է
ես ուզում եմ լավ զվարճանալ,
իսկ Մաքսը նա արդեն ասել է թե՞
ում է սիրում գիտեք ում, իմ ամենամոտ
ընկերուհուն Լիլյային նա ասաց
որ Լիլյանել նրան է սիրում, ես Մաքսին
շուտվանից չեմ հավանել նա իմ
ճաշակով չի եղել,
ես դեմ չեմ լինի եթե Մաքս ու Լիլյան
միասին լինեն, ես դա շուտվանից էի
զգում թե նա ոնց է Լիլյային նայում։
Մեր սերը ուղղակի հրապուրանք էր։
Մինչ ես այս խորը մտքերի մեջ էի
Լիլյան զանգ տվեց։
֊Իջի։֊հետո անջատեց։
֊Հիմարիկ։

30՝րոպե անց։

֊Լիլյա, համոզված ես որ կարելի
է մտնել այս կնամոլների տարածք։
֊Մի մոռացի որ նաև աղջիկներ կան
այնտեղ։
֊Լռիվ մոռացել էի։
֊Իջի հիմա գալիս եմ։
֊Լավ։

Լիլյայի՝ կողմից։

Մինչ Մարիան իջավ ասեցի
միքիչ շպարս թարմացնեմ։
Թարմացնելու ժամանակ ինձ
հաղորդագրություն եկավ վերցրեցի, ու սկսեցի կարդալ։
<<Հիմարություններ ես անում>>։
Ի՞նչ ով է ինձ հետևում իջնում եմ
մեքենայից, ապա նայում շուրջս ոչ ոք
չկա որոշեցի գնալ դեպի ակումբը։
Ուզում էի մտնել ներս նորից
հաղորդագրություն։
<<Նորից եմ կրկնում հիմարություններ
մի արա,՝ հետ գնա>>։
֊Գրողը տանի, ո՛վ է ինձ հետևում։֊կամաց շշնջում էի ես
շուրջս նայելով։
֊Լիլյա։
֊Այո Մարիա։֊շփոթված ու կողքերս նայելով ասացի ես֊ինչ որ բան է պետք։
֊Ես համարյա տաս րոպե քեզ
եմ սպասում, իսկ դու ասում ես քեզ
ինչ որ բան է պետք։֊քմծիծաղով ասաց
նա֊դե արի գնանք զվարճանալու։
֊Իհարկե գնանք սիրունիկներս։
Մեզ մոտեցան երկու երիտասարդ
տղաներ, ես սկսեցի խոսել։
֊Հեյ կարող էք, ձեր ճանապարհը
շարունակել։
֊Միայն, ձեզ հետ։
֊Չմոտենաք մեզ։֊ասաց Մարիան
գրեթե վախեցած։
֊Վիլյամ, որ մեկին ես ուզում։
֊Այն՝ շիկահերին։
Ինչ նա ինձ ի նկատի ուներ,
նորից հաղորդագրություն եկավ։
<<Նրանց ասա որ ընկեր ունես,
ու քեզ մոտ չեն գա>>։
֊Ես ընկեր ունեմ։
Նրանք զարմացած ինձ նայեցին
նաև՝ Մարիան։
֊Ի՞նչ, ինչու եք այդպես նայում։
֊Իսկ քո ընկերը գիտի որ իր
ընկերուհին այս ուշ ժամին ակումբներում է թափառում։
֊Ես կասեի անբարոյականը։֊ասաց
մյուս ընկերը ինձ խորամանկորեն նայելով, ապա աչքով տալով։
֊Հեյ հիմարներ չհամարձակվել ետպես
խոսել՝ Լիլյայի մասին։
֊Փաստորեն՝ Լիլյա է անունդ։
֊Նաև Լիլյա Քեվինս։
֊Ի՞նչ դու՞ Լիլյա Քեվինսն ես,
ներիր խնթրում եմ։
֊Քույրիկ մենք չէինք ուզում
այդպես խոսել։
Ես սկսեցի ծիծաղել բարձր
Մարիան նույն պես, նրանք երկուսն
էլ փախան, վախկոտներ։
֊Նրանք հորիցտ վախեցան։֊ասաց
Մարիան քմծիծաղով֊լռիվ վախկոտ
էին։
֊Լավ արի գնանք տուն։
֊Տուն։֊շեշտեց Մարիան֊իսկ
ակումբը։
Ես հիշեցի հաղորդագրության մասին։
֊Արի գնանք տուն, ճանապարհին
կպատմեմ։
Մեկը մկուսի ձեռքն է բռնում,
և պարելով գնում են դեպի մեքենան։

Եթե հավանում ես, չենք մոռանում
⭐֊իկը։❤❤😘😘🥰🥰