<<Առանց Նրա>>

💛մաս 5💛

Երկու ընկերուհիներ նստում
են մեքենայի մեջ, բայց
չեն պատրաստվում շարժվել։
֊Դե։֊ասաց Մարիան նայելով
Լիլյային֊ի՞նչ կասես։
֊Ի՞նչ ասեմ։֊Լիլյան թոթվեց
ուսերը։
֊Այն տղայի մասին ում ես՝ չգիտեմ։
֊Ես չգիտեմ, ինչի մասին ես խոսում։
֊Այն մասին, որ այդ տղաներին
ասացիր որ ընկեր ունես։
֊Ես ուղղակի ստեցի։
֊Դու ուղղակի, ինձ
խաբում ես֊Մարիան
վերձրեց Լիլյայի ձեռքը իր ափի մեջ,
ապա շարունակեց֊ինձնից բան ես
թաքցնում, ես դա նկատում եմ։
֊Իհարկե չեմ թաքցնում։
֊Ասա խնթրում եմ։
֊Իրականում ես նրան չեմ՝ ճանաչում։
֊Ի՞նչ դու նրան չես ճանաչում։֊ասաց
նա քմծիծաղով֊անունը ինչպես է։
֊Չգիտեմ։
֊Կներես բայց ես քեզնից բան
չեմ հասկանում ասում ես ընկեր ունես,
հետո ասում ես նրան չես՝ ճանաչում։
֊Դե՝ հա։
֊Լավ արի գնանք ոնցոր քունս
տանում է։
֊Իմնել։
Սկսեցին երկուսով հորանջել,
հետո, միաժամանակ ժպտալ։

Լիլյայի՝ կողմից։

Մարիաին իջեցրի իրենց բակ,
ու ես էլ շարժվեցի,
նորից հաղորդագրություն։
<<Սպասում եմ այս հյուրանոցում
N308,՝ Էրեբունի եթե ուզում ես
ինձ տեսնել>>։
Ես վարեցի դեպի այդ ուղղությամբ
հասա հյուրանոցի մոտ իջա մեքենայից,
և գնացի դեպի ներս։
֊Բարև ձեզ ազատ համար ունեք։֊ասացի ես ժպիտով։
֊Այո իհարկե՝ վերձրեք։
Նա տվեց ինձ N307 համարը, և
ես վերելակով բարձրացա՝ վերև։
Հիմա կանգնած եմ այդ անծանոթի
դռան դիմաց, և մի քանի վարկյան
անշարժ կանգնելուց հետո թակում եմ։
֊Ներս մտեք ապա փակեք դուռը։
Այնքան ծանոթ ձայն էր,
ներս մտա ինչպես նա ասեց փակեցի
դուռը մութ էր, ոչինչ չէր երևում։
֊Հեյ ես ոչինչ չեմ տեսնում։
Լուսյերը վառվեցին,
պատկերացնում եք ով էր, իմ
Մաքսը այդ նա էր, ես գնացի ու թռա
նրա գիրկը։
֊Մաքս։
֊Ջան։
֊Ես կարոտել էի քեզ, գիտեի որ
կվերադառնաս։
֊Ինչպես կարող էի քեզ այստեղ
թողնել։֊տղան քաշում էր աղջկա
վարսերի հոտը հետո ժպտում֊ուզում եմ համբյուրել քեզ։
֊Իհարկե։
Տղան առաջ է գալիս հետո համբյուրում աղջիկը նույն պես պատասխանում է,
հետո տղան կանգ է առնում ապա
շշնջում աղջկա ականջին։
֊Չեմ կարողանում կառավարել ինձ
քո դեպքում։
Ապա շարունակում համբյուրել աղջկա պարանոցը, հետո արձակում է աղջկա
վերևի կոճակը, բայց աղջիկը չի թողնում։
֊Ի՞նչ եղավ քեզ։֊տղան հարցական
հայացք գցեց աղջկա վրա֊հիմա
քո իսկական տարիքն է այս ամենի համար, դու՝ 24 տարեկան ես։
֊Այնպես մի արա որ փոշմանենք
ամեն ինչի համար, ու ես այս տարի
ավարտում եմ գիտես։
֊Գիտեմ։֊Նեղացած ասաց տղան։
֊Մաքս, ինձ համար հիմա դժվարա
խնթրում եմ։֊ասաց աղջիկը տղային
գրկելով֊մի նեղացիր լավ։
֊Ես ուզում եմ մենք ամուսնանանք։
֊Այսքան շուտ։֊ասաց աղջիկը ծիծաղելով֊ես համաձայն եմ։
Սկսեցին երկուսով ծիծաղել։

Առավոտ՝ 8։23

Առավոտ էր արդեն, բայց դրսում
անձրև էր գալիս և մթություն էր
բերում դեպի ներս։Լիլյան նայեց
կողքի պարկած Մաքսին, և չգիտեր
ինչու ժպտաց, գիտեք ինչի վրա
տղայի թարդիչների վրա,
այնքան խիտ էին, և երկար։
֊Ի՞նչ ես ետպես նայում։֊ասաց
տղան աչքերը փակ՝ ժպտալով֊արի
մոտս։
Աղջիկը տեղավորվեց տղայի գիրկը,
ապա ամուր գրկեց նրան։
֊Սիրում եմ քեզ։֊ասաց աղջիկը
նայելով տղայի աչքերի մեջ։
֊Ես նույն պես։
֊Ասա որ սիրում ես։
֊Սիրում եմ։
Ապա տղան համբյուրում է
աղջկա կարմրած շրթունքը,
Լիլյան նույն պես պատասխանում է։
֊Ես գնամ լոգանք ընդունեմ։֊ասաց
աղջիկը տեղից թռնելով։
֊Միայնակ։
֊Հիմար։֊ասում է աղջիկը, և
գնում դեպի լոգարան ապա մտնում
ներս, չի փակում դուռը երևի թե
մոռանում է։
֊Ես գնամ ասեմ ուտելու բան բերեն։֊գոռում էր տղան սենյակից,
Տղան ուզում է դուրս գալ երբ
դռան արանքից տեսնում է աղջկան
մերկ, քմծիծաղ տալիս, և մտքում ասում։
<<Սիրունիկն է բայց>>։Ապա հեռանում։ Աղջիկը դուրս է գալիս սենյակից
փափուկ սրբիչով փաթաթված, նստում
մահճակալին, և տղան ներս է մտնում
ապա ժպիտով ասում։
֊Հիմա կբերեն պատվերը։
֊Շատ քաղցած եմ։
Տղան կռանում է աղջկա դիմաց
նայում աչքերին, և խոսում։
֊Հասկանում էս,՝ ես ուզում եմ քեզ։
֊Վերջացրու Մաքս, դու գիտես որ ես
չեմ կարող։
֊Ինչ՞ու, ինչ որ բան է խանգարում
մեզ։
֊Այո խանգարում է, այն էլ ինչքան֊խոսում է աղջիկը գրեքե
գոռալով։
Տղան հարմարվում է աթոռին,
և հանգիստ ասում։
֊Որնա պատճառը Լիլյա։
֊Ես ամաչում եմ քեզնից֊ասաց
աղջիկը կարմրելով տղան դա զգաց,
և քմծիծաղ տվեց։
֊Ամաչում ես ինձնից։
֊Այո։
֊Իսկ ընկերուհիտ չեր ամաչում։
֊Նա զրկվել է՝ կույսությունից։
֊Վաղուց։
֊Ուզում էս, ես էլ....կույ։
֊Ես դա չեմ ուզում այլ ուրիշ բան։
Աղջիկը հարցական հայացքով
նայում է տղային հետո, խոսում։
֊Այդ դեպքում ինչ։
֊Միայն ուզում եմ համբյուրել
պարանոցտ֊ասաց տղան խորամանկ
ժպտալով։
֊Լավ։
Տղան մոտ է գալիս որպեսզի համբյուրի
աղջկան, բայց դուռն են թակում։
֊Պարոն ուտեստը։
Տղան քթի տակ մրթմրթում է։
֊Վախտ գտավ գալու։
Վերձնում ուտեստը ապա նորից
կողպում դուռը, գալով առաջ ուտեստը
դնելով սեղանին։♡