THE NIGHT THE STARS FELL

Three

Chapter Three

What the heck? 

Natigilan ako at bahagyang nagulat nang magtapat ang mga mata namin. I can now feel the blush crept all the way up to my face probably making me look like shit. Mabilis kong iniwas ang tingin ko at kumilos na parang walang nangyari. 

D-Did he just smirk? I bit my lip nervously, I felt my heart in a wild beat after I saw the teasing smile formed in his thick sensual lips.

Hindi dapat ako nagpapaapekto diba?

My eyes widened when our eyes met again. In an instant, I looked away out of embarrassment. The elevator suddenly felt hot and uncomfortable.

That was really awkward and utterly embarrasing, Astraia!

Tila isang kahihiyan ang inaakto ko sa isang lalaking hindi ko naman kilala at sa tingin ko'y  hindi rin ako kilala. Ngunit ang nakakalokong pagngisi nito ay parang ipinapamukha niya sa akin na alam niyang inoobserbahan ko ang kabuuuan niya. Hindi ko man sigurado kung sa akin nga ba iyon pero nanatili pa din akong kalmado at umaktong parang walang ginawang kasalanan. Alam kong nararamdaman niya iyon ngunit hindi pa rin ako nagpapatinag sa kaniya.

Naaaninanagan ko mula sa gilid ng aking mata ang abot- tainga niyang pag-ingiti at ang kaniyang pag-iling, hindi ko alam kung mukha na akong tanga pero nanatili pa rin ang mga mata ko sa harap, hinihintay ang muling pagbukas ng elevator.

Sa sandaling minuto lang iyon na aking ipinagpapasalamat ang presensiya ng dalawang batang babae na hindi na pinakakawalan ang tingin sa lalaki. Bahagyang nakabuka ang kanilang bibig dahil sa paghanga nila sa lalaking ito.  Hindi ko rin naman kasi masisisi ang mga teenagers na'to. He's beyond from being handsome, He's like a Greek god na pinababa sa lupa.

Hold on, where the hell that crazy thought come from? Get a grip of yourself, Thanaziri Astraia! Gosh!

"Ala eh mga ineng, alam kong gwapo ang boss ko pero 'wag masyado ang pagtitig ha! Malapit nang matunaw eh!" Biro ng bodyguard niya sa mga batang babae sa wikang Batangueno.

Why do I feel like ako yung pinagsasabihan? No! It's not me, paranoid lang siguro ako.

Natawa naman ang lalaki sa biro nito at maging ang mga tao na kasama namin maliban sa akin. Ang dalawang batang babae naman  bagama't  nahihiya sa biro ng bodyguard ay nakuha pang magpacute sa lalaki.

"Kuya Vincent, hayaan mo na ang mga bata." Saway naman nito sa kaniyang bodyguard.

"Tss. What a conceited jerk!" I muttered under my breath.

Nahinto lang ang hagikgikan nang magbukas na ang elevator door. All I was praying for was for us to get to the last floor.

Dahil hindi ko na kaya pang matagalan sa loob ay nauna na rin akong lumabas kaysa sa lalaki. Ngunit nakakaisang hakbang palang ako ay naramdaman ko ang kamay sa pulsuhan ko. Ibinaba ko ang tingin ko rito at nilingon  kung sino ang mapangahas na hawakan ako. I looked at him straight in the eye. His wearing that evil grin again like he was mocking me.

How dare that man?!

I showed a fake smile. "Isn't it rude to grab someone's arm you don't even know, Mister?"

He didn't answered. Pero mas lalong lumawak ang pagngisi niya. I could noticed the mock in his smile.

I slightly raised my eyebrows. "Let go of my arm" I'm trying to contain myself from bursting out my irritation.

He's really really pissing me off.

My eyes shifted to my arm again. He must have noticed my sudden discomfort and quickly removed his hold on me. "Oh! I'm sorry. I thought you're someone I know."