💝Play Boy💝
ကိုကို႔ကိုမ်က္ႏွာသစ္ေပးျပီး ခုတင္ေပၚျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဘီဒိုထဲက ကိုကို႕အတြက္အဝတ္အစားထုတ္လိုက္သည္။
"အခ်စ္လဲလိုက္ေနာ္ က်ေနာ္လဲေပးရအံုးမလား"
"မလိုဘူး"
"အင္းပါ ဒါဆိုက်ေနာ္မ်က္ႏွာသစ္လိုက္အံုးမယ္
က်ေနာ္ထြက္မလာခင္ျပီးေအာင္လဲထားေနာ္
မဟုတ္ရင္ ျဖစ္လာမဲ့အက်ိဳးဆက္က်ေနာ္တာဝန္မယူဘူး"
"ဘယ္သူကေရာ ယူခိုင္းေနလို႔လဲ"
"ဟုတ္ပါျပီ အဝတ္စားလဲျပီး အခန္းထဲကထြက္ဖို႔မၾကံနဲ႔ေနာ္ အဲ့လိုလုပ္ရင္ တေန႔လံုးအခန္းထဲမထြက္ရေအာင္ အျပစ္ေပးမွာ"
အ့ံကိုကို႔ပါးေလးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲျပန္ဝင္ခဲ့သည္။
မ်က္ႏွာသာသစ္ေနရတာ စိတ္ကမေျဖာင့္။
ကိုကိုအိမ္ျပန္သြားမွာစိုးရိမ္ေနရသည္။
ေတာ္ေသးသည္။အ့ံထြက္လာေတာ့ ကိုကိုကခုတင္ေပၚမွာပဲထိုင္ေနသည္။
"လာ အခ်စ္ မနက္စာသြားရေအာင္"
"မစားခ်င္ဘူး ငါအိမ္ျပန္စားမွာ"
စိတ္ဆိုးေနတာျဖစ္မည္။
ခုတင္ေပၚကေနဆင္းျပီး တံခါးစီေလ်ွာက္သြားသည္။
အ့ံနာက္ကေနေပြ႔ခ်ီပစ္လိုက္သည္။
"ဟိတ္ေကာင္ ဘာလုပ္တာလဲ"
"အခ်စ္ပင္ပန္းေနမွာစိုးလို႔ ေပြ႔ခ်ီေခၚတာ
ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေနာ္ မဟုတ္ရင္ ေလွကားေပၚတင္ အနမ္းမိုးေတြေဆြသြားလိမ့္မယ္"
ကိုကို႔ကိုေပြ႔ခ်ီကာ ထမင္းစားခန္းထဲဝင္လာတဲ့ အ့ံကို ေဖေဖနဲ႔ေမေမက တအ့ံတၾသၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေမာနင္း ေဖေဖနဲ႔ေမေမ
အခ်စ္လဲမနက္စာစားမွာေလ"
"ေအာ္ ေအးေမေမထည့္ေပးမယ္"
"ေနေန ေမေမ သားပဲအခ်စ္အတြက္ထည့္လိုက္မယ္ ေမေမတို႔ေအးေဆးစား"
အခ်စ္ အခ်စ္နဲ႔ ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်ေသာ သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ မိဘႏွစ္ပါး မနက္စာပင္ဆက္မစားနိုင္ေသး။
"အခ်စ္ ခဏေစာင့္ေနာ္ က်ေနာ္ယူလာခဲ့မယ္"
ပိုင္မနက္စာဝိုင္းမွာက်န္ခဲ့သည္။
လူၾကီးေတြေရွ႕အထိေပြ႔ခ်ီခံလာရသည္မို႔ ရွက္တာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကိုငံု႔ပဲငံု႔ထားမိသည္။
အန္တီတို႔ကလဲ ဘာမွမေမးတာမို႔ေတာ္ေသးသည္။
