CHAPTER FOUR
Kinabukasan, paggising ko lumabas agad ako sa kwarto ko para pumunta sa dati kong kwarto…
“oooooooopppppsssss…. Wait, wait, wait, wait… san ka pupunta ??”
Hindi na ako nakapagsalita, tumingin nalang ako kay mommy tas nagfake-smile, alam ko naman alam na nya kung san ako pupunta ee..
“hindi ka pwedeng pumunta dyan ngayong araw na ito.”
“pero mom…”
“walang pero pero, maligo kna dun at kumain dahil malapit nang dumating yung mag-aayos sayo.”
“sandal lang po, promise may kukunin lang po akong kwintas doon”
“no, no, and no, wala kang kukunin at gagamitin kahit na anu galling doon.. undesratnd??”
“okay po.”
Then, yun bumalik nalang ako sa kwarto ko. Actually, I’m not excited for today’s party pero pwede na rin to unwind myself. Teka, anu nga [ala yung table number ko ??
“18 ?!!!! wow ha !!”
##########################################################################################################################################################################
Sa venue..
There I go, papunta na sa table 18, pinakamagandang number ever! Rrraaawwwrrr !!
Pagdating ko dn, nandun na yung partner ko..
Dug-dug
Dug-dug
Dug-dug
Dug-dug
OM ?!! anu toh? Bakit ganito nararamdaman ko ? nakakaramdam lang ako ng ganito in two reasons, 1st, kay Jio and 2nd, secret……. Sige na nga .. 2nd, sa lumilipad na ipis.. hahahahah pero right now?? Bakit?
Pagdating ko sa table, he greeted me…
“Goodevening, kaw ba yung makakapartner ko?“
“Good evening din,, hmmm,.. table 18 right?”
“yeah… I’m… I’m PRINCE J ”
“oh ? nice name, I’m PRINCESS”
Nakalagay din pala dun sa invitation na kung maaari hindi mo real name yung sasabihin para daw may konting thrill, eh feel ko naman may thrill na yung amin. Sana lang isipin nya na codename ko lang din yung sinabi ko sakanya… hahahha
“wow, ang ganda rin., siguro mukha ka ring princes…”
“siguro”
Then, yun nagkwentuhan na kami, hanngang ngayo ganun pa rin yung heartbeats ko, walang tigil.. I don’t know why. Yun din siguro yung nagging reason kung bakit naging maganda yung flow ng conversation naming.. ha ?? anong sabe ko ???
Then the host went up on the stage..
“Goodevening, I want you to get the little boxes placed in the middle of each of your table, boys and at the count of three sabay-sabay nyong bubuksan yan.. okay ? 1………2…………3………open”
Everyone was surprised and even me kasi may dalawang necklace dun sa box, parang couple necklace sya.
“lahat kayo iba-iba nyan, ang magkapareho lang nyan ay ikaw at ang partner mo para after this night you will be able to determine kung sino yung nagging kapartner mo nagyong gabi ito. Diba bongga?? Pls do not remove that necklace away from you”
Then yun sinuot na ni Prince sakin yung necklace, hindi na sya masama para sa napakataas na tuition fee na binabayad naming ditto..
May napansin akong iang bagay. Yung tingin at ngiti sakin ni Prince, it seems so familiar, hindi ko lang maalala kung saan ko nay un nakita. Pakiramdam ko tuloy kilalang-kilala ko na siya. Ewan, medyo naiiyak ako, pero di dahil sa lungkot, tears of joy ata… teka bakit?? Nababaliw na ata ako.. buti nalang napigilan ko..
##########################################################################################################################################################################
Ngayon, andito ako sa room ko at hindi mkatulog, kasi si Prince eh .. ha?? Teka nga ? anong sabi ko ? PRINCE ? erase.erase.erase. wala may kung anu dun ha, pinipilit ko lang kasi alalahanin kung san ko unang nakita yung tingin at ngiting yun ee…
Dug-dug
Dug-dug
Dug-dug
Dug-dug
Ha ?? ano ba ito !!!
