CHAPTER FIVE
The next day, hindi ko alm kung bakit, pero excited ako pumasok a school.. ewan ang weird ng feeling ko..
Wow ha!! Halos lahat ata couple ang set-up kahit san ka tumingin, epekto talaga nung necklace na yun… btw, speaking about the necklace, syempre ako pa?? syempre hindi ko yun sinuot nuh !! pilya ba ?? ahahahh Gusto ko kasi ako yung unang makakita sakanya, hahaha
Unfortunately, hindi ko sya nakita. Ewan pero parang nakaramdam ako ng lungkot. Hindi ko alam. Bigla akong nawala sa mood, bumalik sa dati, sa tahimik na Princess at walang kinakausap. Maybe because I’m very disappointed.
##########################################################################################################################################################################
Almost two weeks na rin akong naghahanap ng kapareho ko ng necklace pero wala talaga.
“Ano ka ba PRINCESS !! para kang ewan dyan?!! Bakit ka umiiyak ? para kang shunga.shunga dyan !!”
Nababliw na ata ako, pati sarili ko ngayon kinakausap ko na,, pero minsan normal lang naman yun diba?? Kahit ikaw ganun ka din minsan diba?? Oohh??? Umamin kna?? (sensya na, baliw talga)
Aahhh !! hindi ko alam kung bakit!!! Hhahaaiiiissstt !!
Hhmmm…. Eto as always, andito nanaman ako papunta sa DATi kong kwarto.. pinagmasdan ulit ng maigi yung mga bagay na nandun… I opened my computer and viewed the videos na nakasave dun, masasayang videos ksama sya, pero nagtataka ako, masasaya nga diba? bakit umiiyak ako ? baliw nab a talga ako ?
.. I realized something.. kung bakit ako kanina umiiyak at sobrang lugkot dahil hindi ko nakita yung misteryosong PRINCE na yun,
