Karakola 2.kere geliyordum. Bu ortama nefret ediyorum çünkü bana çaresizliği anımsatıyordu. Tıpkı hastane duvarları gibi. Babam aradıktan sonra olayı Barışa özetlemiş ardından Barışı sakinleştirmiştim. Şimdide karakolda babamın ifade vermesini bekliyorduk. Babamın tüm çabaları boşaydı ama bunu ona söylemiyordum. Kendini iyilerin kazanacağına ikna etmişti çünkü. Bu hayatta hiç bir zaman iyiler kazanmıyor. Evet belki iyiler hiç unutulmaz ama kazanamazlar.
Barışın yanına oturup başımı göğsüne yaslamıştım. Saçımı koklayıp öpmüştü. Bana huzur veriyordu,yanındayken mutluydum,huzurluydum,tüm duyguları aynı anda yaşıyordum ve tüm bunları bana Barış yaşatıyordu. Onun gülüşü,bakışı hatta duruşu bile özeldi. Kimseye benzemiyordu. Belki aşık olduğum için bunları hissediyordum. Öyle olsa bile hisslerimden pişman değildim. Haykırmak istiyordum. Herkes duysun ben Barışa aşığım demek istiyordum ama olmuyordu bazen.
Bir eliyle saçımı okşuyordu. Boşta kalan elini avucuma aldım ve okşamaya başladım.
B:Sana doyamıyorum Nisa
N:Birde bana sor. Aşkımı haykırmak istiyorum
B:İyiki sen
N:İyiki sen
Barış bana sıkıca sarılmıştı. Babam ifadesini veridikten sonra yanımıza gelmişti. Kapı açılınca yüzüme çarpan soğuk havayla irkilmiştim. Barış endişeyle bana bakarken ona iyi olduğumu belli etmek için gülümsemiştim.
N:Ne oldu baba?
Daddy:İfademi verdim bu kez kaçışı yok
N:Kaçacak
Daddy:O kaçmasını biliyorsa bizde yakalamasını biliyoruz. Bu olayı artık büyütmeliyiz. Ben kızımı sokaktan bulmadım. Kendine kacak delik arasın Yasin efendi. Çünkü elime geçerse sonu kötü olacak
N:Baba sakin ol
Daddy:Çalışıyorum ama olmuyor
Babam beni kendine çekip sıkı sıkı sarılıp saçıma ufak buse kondurmuştu. Başımı kaldırdığımda Barışla göz göze geldim. Huzurla bizi izliyordu. Hayal kurduğuna emindim. Baba olmak istiyordu. Ama biz evlenmeden Barış baba olursa Daddy biraz bozulurdu. Ben bunları düşünürken karakoldan çıkmıştık. Babamla vedalaşmıştım çünkü bizimkiler bu gece Praga dönüyordu. Annem bol bol yemek yapmıştır şimdi. Ohh mis.
Babamla vedalaştıktan sonra Barışla birlikte eve uğrayıp Yağmuru almıştık. Çünkü bugün lunaparka gidecektik. Yağmur hazırlanana kadar Barışla salonda beklemeye başladık. Evde ben,Barış ve Yağmur dışında kimse yoktu.
N:Sen baba olmak istiyorsun biliyorum
B:Nisa daha çok küçüksün. Pişman olmanı istemiyorum
N:Barış beni bi dinler misin?
B:Pardon
N:Ben anne olmak istiyorum ama babam bu duruma bozulur
B:Neden?
N:Anlarsın ya düşünce tarzını?
B:(gülerek)Anladım
Barışa yaklaşarak alnımı alnına dayadım.
N:Sen kusursu...
Sözümü tamamlamama izin vermeden dudaklarıma yapışmıştı. Beni incitmemeye çalışarak öpüyordu. Çok naif,içten ve aşk dolu. Elimi ensesindeki saçlara götürdüm ve okşadım. Evet yine basılmıştık.
Y:Abi ben hazırım. Ay pardon durun ben hazırlanayım
Barış kahkaha atmıştı ama ben çok utanmıştım. Her durumda rezil olmayı nasıl başarıyorum acaba?
Lunaparka geldiğimizde Yağmur arkadaşını görmüştü. Koşarak yanına gitmişti tabi. Sarışın,mavi gözlü ve Yağmurdan biraz uzun bir çocuktu. Annesi yanında olduğu için Yağmur pek rahat değildi ama yinede çok sevinmişti. Barış Arzu anneyi aramış ve çocuğun annesine Yağmuru emanet edip edemeyeceğimizi sormuştu. Arzu annenin cevabı olumlu olunca Barış kadınla konuşmuş ve yanıma dönmüştü.
B:Annem kadınla konuşacak. Birazdan gelecek zaten annemde buraya
N:Gerçekten mi?
B:Evet. Nisa bizde kal istersen annenler gidiyor bugün
N:Ayy annem bir ton yemek yapmıştır bana. Bozulur yemezsem
B:Eğer sana uyarsa aklımda bi plan var
N:Ne planı?
B:Sen,ben,Beko ve Lale sizin evde mi kalsak?
N:Oha çok iyii
Heyecanla Barışa sarılmıştım be tam o an flaş ışığı görmüştüm. Siktir gazeteciler gelmiş
Selam limonlu keklerimmm🍋❤️
Yeni bölüm geldiii
Yorumlarınızı bekliyorum ve sizi çok seviyorum❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuz olalım~Nisbar
Fanfiction-Seviyor musun onu? +Çok -Peki giderse? +Herkes birgün gider. -Hala sevecek misin onu? +Her zamankinden daha çok -Peki ya sonra? Ya seni sevmezse? +Ölene kadar kalbimde o benim. O benim diğer yarım. Ve ben yarım yaşamak istemiyorum
