Cześć mam na imię Luna jestem średniego wzrostu, mam białe włosy i jestem szczupła ( przepraszam nie umiem opisywać postaci ).Mam 20 lat nie mam rodziców zostali zabici przez deceptikony. Mam pewien dar otuż potrafię zmieniać się w dużego pieknego smoka( to ja jako smok ).
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zapewne zapytanie się mnie gdzie mieszkam otuż w postaci smoka to rórznie w górach lub w lasach czasami pod postacią czlowieka pójdę do miasta gdzieś przenocować ale to rzadko się zdarza.
Pov. Luna
Powoli otworzyłam żółte ślepia pierwsze co rzuciło mi się w oczy to były duże drzewa. Mlasnełam parę razy, wstałam z ogrzanego przeze mnie głazu ( jak się nazywa w jaskini podłoga ?) i wyszłam z jaskini odrazu oślepił mnie blask słońca rozciągnelam się jak kot i wzbiłam się w powietrze. Uwielbiam podmuch zimnego powietrza o poranku. Podczas latania czuję się wolna. Gdy tak sobie bez trosko latałam zobaczyłam nad jeziorem żółtego robota. Nie powiem zdziwiło mnie to jak i równocześnie zaciekawiło. Wylondowałam parę metrów od niego zmieniłam się w człowieka przyglondałam mu się tak chwilę i zauważyłam że jest smutny. Powoli do niego podeszłam on się przestraszył i podskoczył. - przepraszam nie chciałam się przestraszyć - powiedziałam - nic się nie stało. A tak właściwie kim jesteś? - zapytał mnie. Nie wiedziałam kim on jest czy ma złe zamiary więc odpowiedziałam pytaniem na pytanie. - A ty to kto ?- zapytalam - Bumblebee. Autobot. Przyjaciele mówią do mnie Bee - odpowiedział robot. Uznałam że też się przedstawię . - Luna. Sm....... Człowiek - odpowiedziałam szybko. Boże kobieto prawie byś powiedziała że jesteś smokiem !!!!! Krzyczałam na siebie w myślach. - Miło mi - i podał mi rękę. Odwzajemniłam gest. - Co ty tu tak właściwie robisz robisz- spytałam. - Siedzie sobie. Musiałem odpocząć od tego wszystkiego. - A ty co tu robisz - zapytał się mnie. - ja tu przyszłam na śniadanie- odpowiedziałam zgodnie z prawdą - jak to na śniadanie? Nie zjadłaś w domu ? - zdziwił się - ja nie mam domu, mieszkam tutaj - odpowiedziałam. Na myśl o rodzicach zrobiło mi się trochę przykro.Bumblebee spojrzał na mnie . - jak to nie masz domu ? - spytał się . Opowiedziałam mu całą historię o tym jak rodzice zginęli. - przykro mi - powiedział . - no mnie też, no ale nie można żyć przeszłością czeba żyć dalej- powiedziałam. Bumblebee spojrzał na mnie ze zdziwieniem. Nie wiedziałam obco mu chodzi . - co? - spytałam - powiedziałaś że przyszłaś tu na śniadanie, więc co będziesz jeść? - zapytał autobot. - ryby - odpowiedziałam. W tym samym momencie zza drzew wyskoczyło 5 deceptkikonów. Bee szybki zareagował strzelił do jednego, ten upadł na ziemię mrucząc coś pod nosem. Zaczęła się walka schowała się za drzewem i się przyglądałam zauważyłam że Bee nie daje sobie rady więc wyskoczyłam zza drzewa przemieniając się w dużego smoka. Wszyscy oniemieli. Zawarczałam na nich groźnie. Wzbiłam się w powietrze i zaczełam ziać ogniem na wszystkie deceptikony ,te które uciekały złapałam i poleciałam jak najwyżej by z impetem uderzyć nimi o ziemię. Jak wszystkie deceptikony były martwe to podeszłam do Bumblebee' ego i pomogłam mu wstać. Na szczęście nie ucierpiał za bardzo. - nic ci nie jest Bee ?- spytałam z troską - jak ty to zrobiłaś !?- zapytał - normalnie. Mam tak od urodzenia. potrafię się zamieniać w smoka jak widziałeś - powiedziałam mu. Odeszłam od niego i zaczęłam łowić ryby po skończeniu czynności pożegnała się z Bee i poszłam do mojej jaskini spać, ostatni raz spojrzałam na gwiazdy i zasnełam .
Rozdziały będą się pojawiać codziennie lub co 2 dni.
