-ինչ չեմ իջնում մենք իրար հետ տեղ պիտի գնայինք։😡
-տեսար որ խանդում ես
-չեմ խանդում
-նորից ապացուցեմ թե լավա
-մեկա ես չեմ խանդում
-քո ասածնա😏
Գնացինք քաղաքից մի քիչ դուրս մի տեղ կա անտառի մեջ։Շատ սիրուն տեղա փոքր ժամանակ ծնողներիս հետ ամեն շաբաթ կիրակի գալիս էինք ստեղ։Կանգնացրի մեքենան։Տայեց դուրս հետո ինձ զարմացած
-ինչի ենք եկել իմ մանկության միակ լավ վայրը կամ դու որտեղից գիտես էս տեղի մասին
-հն։Բալես խառնել ես էս իմ մանկության վայրնա
-չէ իմնա ես իմ ընտանիքի հետ եմ։եկել ստեղ ամեն շաբաթ ու կիրակի օրերին։
-ես էլ։Բայց հնարավոր չի տենց բան։
Մի քանի րոպե անցավ ախր ոնց կարա լինի մի տեղ ուր միաժամանակ երկու ընտանիքա եկել բայց իրար չեն տեսել
-կարա։
Լռունը խաղտեց Մարիամը
-ես քեզ հիշում եմ։Երբ փոքր էինք մենք ընտանիքով ստեղ էինք գալիս մերոնք միշտ նստում էին գետից հեռու ասում էին որ գետը վտանգավորա բայց ինձ միշտ գետը քաշում էր։Ու մի օր ես որոշեցի թաքուն գնալ գետի մոտ։Ես էտ ժամանակ 7տարեկան էի։Կանգնել էի գետի մոտ ու նայում էի դիմացի ափին որ շատ մոտ էր ու ամեն ինչ պարզ երևում էր։Չկար ոչ մի տարբերություն նույն ծառերն էր ու ճյուղեր բայց հանկարծ ձայներ լսվեցին ճյուղերը շարժվեցին ու մի տղա դուրս եկավ գետի մյուս ափ։Նա նայեց աչքերիս մեջ։Ես ուզում էի փախչել բայց ոտքս կպավ քարին ու քանի որ ես շատ մոտ էի կանգնել գետին ես ընկա գետը...
-ու ես այդ պահին մտա գետը որ քեզ փրկեմ ես մի քիչ բոյով էի իսկ գետը խորը չէր ուղղակի դու էիր շատ կոլոտ❤։Ես արագ հասա քեզ ու բարձրացրի վերև տարա քեզ ձեր ափին պառկացրեցի դու վախից պինդ կպել էիր իմ մայկային։
-Հետո երբ աչքերս բացեցի իմ դիմաց երկու զույգ աչքեր տեսա։Որոնք լի էին ջերմությամբ ու վախով։Ես լուռ նայում էի քո աչքերին մինչև այն պահը երբ դու խոսեցիր
-դու լավ պուճուր❤։
-լ...լ..լ..լ..ա..ա..ա..ավ..վ..վ եմ ա...ա..ա...արդեն -ես հետ քաշվեցի ու ձեռքս պարզոցի որ դու վեր կենաս։
-ես նայեցի քեզ ու էլի կակածելով ասեցի մե..ե..ե..եր..ր..րսի..ի.ի
-խնդրեմ պուճուր
-դու մի ձեռքով խբեցիր քթիս։իսկ ես արագ վազեցի մերոնց մոտ։
-դե հա ու էլ քեզ չտեսա։Բացառությամն երազներս -ես էլ քեզ եմ տեսել երազումս։
-ոնց որ ինչ որ ռոմանտիկ կինո պատմենք
-ես կասեի գիրք։
-դե էտ դու։....հլ մի րոպե պարզվումա որ ես փոքրուց սիրել եմ քեզ իմ երազին իսկ դու ինձ քո երազին։
-հն
-հեչ հել գնանք մեր մանկության վայր մի քանի բան վերհիշենք
-հա իմիջայլոց ես էտ օրվանից էլ չեկա ստեղ։Որովհետև մամայենք շատ էինք ջղայնացել ու ասում էին որ էլի կգնամ կընկնեմ գետը։
-ես էլ։Ուղղակի մերոնք սկսեցին նոր գործ ու շատ աշխատել ու էլ չկար ոչ շաբաթ ոչ կիրակի։
-այսինքն մենք երկուսս էլ վերջին անգամ էինք այստեղ։
-հա իսկ հիմա իրար հետ ենք գալիս։
Ձեռքը բռնեցի ու քայլեցինք առաջ։Մի քանի րոպե անց արդեն գետի մոտ էինք։
-նստենք թե կանգնամ ես ուզում հիշես ամեն ինչ։
-ուզում եմ ուղղակի մի քիչ լռել։
-լավ։
Կանգել ու նայում էի գետի մյուս ափին ոնց որ երազ լիներ ես սիրահարվել եմ իմ մանկության սիրուն միակ աղջկան ու ամեն օր տեսնում էի երազներում։Ճակատագրի թեթև ապտակը։Չնայած լավ էլ ծանր ապտակ էր։Մարիամը լուռ նայում էր փայլող աչքերով դիմացի ափին ու զգում էի որ այդ օրնա հիշում։
-Մար
-հա Գև
-ես քեզ ստեղ բերել էի մի շատ կարևոր բան ասելու համար։Էն էլ ամեն ինչ խառնվեց իրար։Լիքը մտածել էի տեքստ էի գրել բան ման բայց ոչինչ։Ուրեմն հիմա ինձ լուռ լսում ես ու երբ որ վերջացնեմ նոր կխոսաս լավ։Բան չասես գլխով արա
Գլխով արեց
ВЫ ЧИТАЕТЕ
սերը գրքերից դուրս
RomanceԳրքերի մեջ ապրող դժբախ աղջկա մասին ով օրերից մի օր գտնում է իր իրական սիրուն