սերը գրքերից դուրս

մաս 21

-Մարիամ։
-..
-Մարիամ։
Ձեռքս դեմքի վրայով շարժում էի ոչ մի ռակցիա չէր տալիս։Բարձր գոռացի
-Մարիամ։
Վեր թռավ կանգնեց վախից։
-չէ չէ չէ չխբես ես բան չեմ արել։
Սկսեց լացելով խոսալ։Ինչա խոսում ինչ խբել։
-Մարիամ հանգստացի ինչ խբել։
-չէ չէ Արամ խնդրում եմ ինձ չծեծես ես բան չեմ արել։
Արա՞մ։Ովա էտի։Կարողա ախպերնա։Հա հաստատ։Բայց խիա մտածում որ ես ախպերն եմ։Խմածա՞։
-Մարիամ մի հատ հանգստացի ես քեզ չեմ խբի։
-հաստատ։
-հա։
Մոտեցա իրան գրկեցի ինքը պինդ բռնեց վերխս ու սկսեց բարձր ձայնով լաց լինել։Ինչա կատարվէւմ էս էրեխու հետ։Տիկոն մեզ մոտեցավ։
Ականջիս ասեց
-էրեխուն տար տուն հետո քեզ սաղ կբացատրեմ։
Գլխով արեցի։
-Մար արի քեզ տուն տանեմ հա։
-չէ չէ չէ որ տանես էլի ծեծելու ես -չէ բալես արի գնանք Անուլի մոտ եմ քեզ տանում
-Անուլի -հա -դե ուրեմն գնացինք։
Տարա իրանց Տիկոենց տուն ու իջա ներքև։Տիկոն ինձ էր սպասում նույն բիսետկում
-այ հիմա լսում եմ քեզ։Կբացատրես ինչ եղավ իրա հետ։
-Կպատմեմ եթե խոսք տաս որ ոչ մի բան չես անի Արամին։
-էտի ախպերնա
-հա։
-չեմ կարա խոստանամ։
-դե ուրեմն ոչ մի բառ ինձնից չես լսի։
-լավ ասա։
-ուրեմն երբ մուկը փոքր էր մի 17֊18տարեկան էտ ժամանակ Արամն էլի ծեծում էր քրոջը։Մի անգամ մուկն էլի իրա տեղում նստած գիրք էր կարդում մի հատ անծանոթ տղա մոտեցավ իրան ու սկսեց հետը խոսալ մուկը չէր պատասխանում իրա գիրքն էր անջատված կարդում։Էտ տղեն իրան թեթև հրեց ու Մարիամիկը վեր թռավ ինչպես միշտ ու սկսեցին խոսալ իրար հետ էտ տղեն էտ օրվանից հետո ամեն օր գալիս էր մեր հայաթ ու խոսում մկան հետ։Հետո մի անգամ իրար հետ նստած խոսում էին ու ոնց որ էսօր տենց էլ էտ օրը Արամը հայտնվեց ու թարս հայացք գցեց մկան վրա ու ինքը սկսեց վախենալ։Արամն եկավ էտ տղեն էլ կանգնեց ու սկսեց գոռալ թե ինչա անում էս տղու հետ կամ ովա էտ տղեն։