Onbereikbaar

part 5

{Eva's perspectief}
Tijdens het eten zit Melle de hele tijd naar Senna te kijken,je tikt haar aan. Ze kijkt op en je kijkt met je ogen van Senna naar Melle. Dan geef je een knipoog en grinnik je. Senna kijkt je niet-begrijpend aan. Dan kijk je haar nog een keer aan met een blik van zie-je-niet-dat-Melle-de-hele-tijd-naar-je-kijkt? eindelijk heeft Senna het door en slaat zachtjes op je arm voor de grap. Je schiet in de lach. "Wat is er zo grappig" vraagt Rami. "Niks" antwoorden jullie lachend. "Oké dan" de jongens kijken elkaar aan zo van 'wtf'. Weer moeten jullie lachen. "Ik moet naar huis." Zegt Rami," mijn moeder appte net en ik moet niet te laat komen andsrs krijg ik echt slipper. "Oké, is goed" laterrr. "Zullen wij ook maar gaan?" Vraagt Alessio. "Ja is goed, Sen, zie je later!❤" "jaa❤" "Melle, blijf jij hier nog of ga je mee?" Vraagt Alessio. "Uhm", hij kijkt Senna aan. Die hem vragend aankijkt. "Ja ik blijf nog even." Je knipoogt naar Senna, die je met een nep-boze blik aankijkt. "Nou doeiii" roepen Alessio en jij naar Senna en Melle en lopen naar buiten. Alessio loopt naar het fietsenrek, je vraagt:" huh? We waren toch lopend? "Ja klopt maar Sienna heeft mijn fiets gebracht. "Oké top" antwoord ik. "Ga jij fietsen en ik lopen?" "Nee joh, tuurlijk niet wat denk jij nou." Antwoord Alessio. "Maar hoe dan?" "Ik ga fietsen en jij achterop?" Zegt Alessio. "Ja dahag, ik ga echt niet achterop hoor dat durf ik echt niet. Dan ga ik wel fietsen en jij achterop." Zeg je. "Probeer het gewoon, ik laat je echt niet vallen hoor, en je mag je wel aan mij vasthouden." "Maar dat is veel te zwaar voor jou". "Neehoor echt niet". Je zucht:" oké vooruit dan maar, maar als ik het te eng vind stap ik af" "oké is goed, hou je maar aan mij vast" zegt Alessio. Je stapt achterop en Jullie fietsen weg. Wanneer jullie over een hobbeltje gaan schrik je even en hou je jezelf nog steviger aan Alessio vast. Je hoort hem grinniken. "Wat valt er zo te lachen?" Vraag je lachend. "Niks hoor" antwoordt Alessio " ik vind het grappig dat je jezelf zo stevig vasthoudt". Gauw laat je los. Maar als jullie weer over een drempel gaan pak je je toch weer snel vast. Als jullie bij Alessio's huis aankomen zet Alessio zijn fiets weg en gaan jullie naar binnen. Als jullie de kamer binnenstappen zitten Alessio's ouders en zusje op de bank tv te kijken. Als Alessio even drinken gaat pakken stel je jezelf voor. "Mam,pap, wij hebben al met Rami en Melle bij de Mac gegeten dus wij eten straks niet mee." "Oké is goed" antwoord zijn moeder en jullie gaan naar boven.
Als je in Alessio's kamer komt zie je dat hij een tweepersoonsbed heeft en eigenlijk geen plek voor een matras op de grond is. "Is er iets?" Vraagt Alessio. "Uhm,nee hoor" antwoord je. "Weet je het zeker? Je kijkt niet zo namelijk". "Nou kijk, uhm, hoe gaan we slapen qua bed zegmaar". "Ik dacht gewoon met z'n 2en op mijn bed? Als je dat oké vind dan, als je het niet wil moet je het zeggen hoor." Antwoord Alessio. Hij ziet je twijfelen, "nou kijk, ik wil het wel maar als mijn vader daar achterkomt heb ik echt een heel groot probleem." "Als hij echt heel boos wordt is het mijn schuld hoor, dan mag hij boos worden op mij" "ahw🥺, dat is echt heel lief, maar als hij het vraagt zeg ik wel dat ik bij Sienna op der kamer sliep." Hij kijkt je aan:" oké dan, maar als hij er wel achterkomt weet je wat ik gezegd heb hè?" "Wat zullen we doen?" vraag je. "Netflix?". Je knikt. Jullie gaan op zijn. Bed zitten en Alessio zet zijn tv aan. "Wat wil je kijken?" Vraagt hij. "Uhmm, maakt mij niet zoveel uit, zolang het maar geen horror is" "comedy dan?" "Isgg". Als jullie al een tijdje aan het kijken zijn vinden jullie het best grappig, steeds als jullie elkaar aankijken krijg je weer de slappe lach. Terwijl de grap waar jullie om aan het lachen waten niet eens zo grappig was. Steeds als Alessio weer moet lachen, doe je dat zelf ook. Als de film is afgelopen merk je dat je helemaal onderuitgezakt bent. Eigenlijk lig je wel lekker en je nestelt je nog wat verder. Het is ondertussen ongeveer 22.30 want de film duurde redelijk lang. Je ogen zakken steeds verder naar beneden en uiteindelijk val je in slaap. Wanneer je wakker wordt kijk je om je heen, je moet even nadenken waar je nou weer bent en dan weet je het weer. Je ligt onder een deken met een kussen onder je hoofd. *ik kan me niet meer herinneren dat ik dat zelf heb gedaan* denk je. Als je naast je kijkt zie je dat Alessio daar niet meer ligt. Net wanneer je uit bed wil stappen komt Alessio binnen in alleen een boxer en met nat haar. Je wordt rood en loopt snel naar je koffer en doet alsof je daar heel druk bezig bent. "Is er iets?" Vraagt Alessio. "Neehoor" zeg je een beetje ongemakkelijk. "Oh sorry ik heb net gedoucht en moet even kleren pakken. "Is goed hoor, kan ik trouwens ook douchen?" Vraag je. "Jahoor, wacht even dan doe ik even een shirt en broek aan en dan laat ik je zien waar". Als Alessio is aangekleed loopt hij voor je uit naar de badkamer. Met je kleren en toilettas in je hand loop je achter hem aan. "Hier is het, ik ben in mijn kamer, oké?" "Okeee" antwoord je. Je stapt de badkamer in en doet de deur op slot. Je kleed je uit en stapt onder de douche. Als je klaar bent met douchen droog je je af en kleed je je om(Swipe). Je borstel je haar en doet je dagcrème op. Dan loop je weer naar Aless' z'n kamer. Hij ligt op bed en scrolt een beetje door insta. Hij kijkt op als je de kamer binnenloopt. "Goeiemorgen!" Zegt hij. "Goedemorgen!" Zeg je vrolijk terug. "Zullen we gaan ontbijten?" Vraagt Alessio. Je knikt. Jullie lopen naar beneden en gaan ontbijten. Verder doen jullie niet heel veel die dag. Wanneer jullie die avond weer op Aless' bed zitten word je opeens gebeld. Je neemt op en je hoort je broertje huilend praten. "Max? Wat is er?"." Papa en mama hebben hele erge ruzie, ze zijn de hele tijd tegen elkaar aan het schreeuwen en tijdens het eten gooide mama de pan met eten op de grond. Toen heb ik een appel van de fruitschaal gepakt want de pasta konden we niet meer eten. Maar nu weet ik niet wat ik moet doen. Er loopt ineens een traan over je wang. Alessio kijkt je aan:" Wat is er aan de hand?" "Wacht even" fluister je. "Max?" "Ja" "pak je logeertas maar in en loop maar naar tante Monie, oom Rik en Cas en vraag of je daar de komende paar dagen mag logeren. Oké?" "Oké". "Bel maar als er iets is, doei!" "Doei". Je legt je telefoon neer en kijkt Alessio aan. Dan barst je in tranen uit. Alessio spreidt zijn armen en snikkend duik je erin. Wanneer je een weer beetje rustig bent geworden vraagt Alessio:" Wat was er gebeurd?". "Mijn ouders hadden weer hele erge ruzie, mijn broertje heeft nu zelfs niet gegeten doordat zij zo dom doen. Weer moet je huilen en Alessio trekt je in een knuffel. "Ik ben gewoon zo bang dat mijn ouders gaan scheiden, hoe moet het dan met mijn broertje en mij? Ik hoorde ze zelfs op de achtergrond schreeuwen terwijl Max op zijn kamer was!" Alessio fluistert:" het komt echt wel goed, ik ben er voor je" en hij veegt met zijn duim een traan van je gezicht. Langzaam val je in zijn armen in slaap.