Gerçek Dünyanın Maskesi

2.Bölüm : Kendine Yabancı

"Bu nasıl olabilir anlamıyorum!" 

Kayra'ya bağırınca suratını buruşturup konuştu. 

"Bağırıp durma! Anlatacağım."

 Bir an önce anlatsa iyi olur çünkü aklımı kaçırmak üzereyim! 

"Şimdi sana her şeyi burada anlatsam kesin bağırıp çağırır bütün okulu başımıza toplarsın. O yüzden bu akşam benim söylediğim yere gel her şeyi anlatayım." 

Makul bir tavırla konuşsa da sinirlerimi tepeme toplamıştı. 

"Saat dokuzda. Adresi mesaj atarım."

 Elimi belime koyup tek kaşımı kaldırdım. 

"Niye ben senin istediğin yere geliyorum? Ayrıca dokuz ne ya? O saatte nasıl dışarıya çıkayım ben?" 

Pişkince sırıttı. "Hala ailenden izin mi alıyorsun? Dokuz geç bir saat bile değil. Ayrıca öğrenmek istiyorsan geleceksin." 

Biraz düşününce kararımı verdim. Evet gidecektim. Sonuçta ondan öğrenmem gereken şeyler vardı ve buna mecburdum.

 "Tamam." 

"Güzel. Numaranı ver." 

Numaramı verdiğimde akşam yeri mesaj atacağını söylemişti. Zaten zil çaldığı için daha fazla konuşamayıp derse girmiştik.

 Birlikte derse girdiğimizi gören sınıftakiler ders boyu bizi göz hapsine almıştı. 

Allah'tan hoca olduğu için bir şey soramıyorlardı. 

Ders bitiminde çantamı toplayıp eve gitmek için hazırlandım. Son defteri de çantama koyduğumda Kayra da çantasını omzuna takmış gidiyordu. 

Geçerken bana göz kırpan çocuk...

Ne ? Bir saniye bana göz mü kırptı? 

Peki bu Başak ve Güneş'in gözünden kaçar mı? 

"Ay derste çatladım! Leyal ne oluyor?" diyen Güneş'i "Ne konuştunuz siz? Bu çocuk neden göz kırptı şimdi?" diyen Başak tamamladı.

 Köşeye sıkıştığım için en iyi kurtulma taktiğimi uyguladım.

 Zeytinyağcılık!

 "Ay ne bileyim ben? Çocuk sizin yüzünüzden bana düşman oldu. Beni sinir etmeye çalışıyor." 

Tek kaşlarını kaldıran ikili buna inanmadıklarını belli ediyordu.

 "Peki ne konuştunuz?"

 " Dediğiniz gibi sordum. O da bana şunu dedi: " Ben nereden bilebilirim? Hızlı iyileşiyorum diye sana hesap mı vereceğim?!"

 Güneş kaşlarını çattı. "Böyle mi dedi?"

 Yapmacık bir şekilde güldüm. "Aynen böyle dedi. Bad boy işte."

 Başak bilmiş bir edayla konuşmaya başladı. "Neyse zaten bir şey bilse de sana hemen anlatacak bir tipe benzemiyordu."

 Güneş de kafasını salladı. 

Siz öyle sanın.

 "Ben demiştim size. Neyse artık , ben elimden geleni yaptım. Yapacak başka bir şey yok."

 Güneş ve Başakla vedalaşıp eve gittiğimde annemi telefonla konuşurken buldum. Hiçbir şey söylemeden odama çıktığımda aklımda bugün olanlar dönüp duruyordu.

 Sıkılmıştım değil mi? Normal bir hayat yaşamaktan sıkılmıştım. Al sana aksiyonlu hayat Leyal! Ne olduğunu bilmediğin bir özelliğin var.