YORGANLAR BİZİ KORUYAMAZLAR

bölüm; yedi | "kâbus"

Bu bölümü Gripin, Elini Korkak Alıştırma dinleyerek yazdım. İsterseniz siz de dinleyerek okuyabilirsiniz, medyada var.

Keyifli okumalar.♡

*

Korkuları tekrar gün yüzüne çıkan insanlar, bu konuda hiçbir zaman refaha eremezlerdi. Her köşeden korktukları şey çıkacak gibi hissederlerdi. Kendilerini yorganların altlarına saklarlar, kulaklarını yastıklarla kapatırlardı. Sırtlarını bir duvara yaslarlar, dizlerini kendilerine çekip olmayan senaryolar üretirlerdi. Olmayan şeyleri görürlerdi. Sırtlarını duvara yaslama sebepleri, arkadan gelebilecek herhangi bir şeye engel olmaktı.

Böyle insanlar, korunmaya ihtiyaç duyar, bunu hiçbir zaman dışa vuramazlardı. Oysa bir kucak açılsa, düşünmeden oraya sığınacaklardı. Sanki o kucak onları her şeyden koruyacaktı.

Sanki yorganlar fiziksel olarak onları koruyacaktı.

Sanki kulaklarına yastık bastırınca zihinlerini susturabileceklerdi.

Yorganlara sığınmak, onları ruhsal olarak korurdu. Yastıklara kapanmak, kulaklarını tıkardı, yalnızca dış seslere karşı. Zihni susturabilmek imkânsıza yakındı.

Noah Martin, odasının köşesine oturup sırtını duvara yaslamıştı. Dümdüz karşısındaki duvarı izliyordu. Bakışları bazen odanın içinde dolaşıyor, geri eski yerine dönüyordu. Hareketleri yok denecek kadar az ve kısıtlıydı. Arada bir alnına düşen saçların geriye atıyordu, o kadar.

Omuzları düşmüştü. Gözleri baygın, elleri tutmuyordu.

Geçmişi onu yoruyordu.

Noah, yoruluyordu. Korkuları gün yüzüne çıkıyor, bu onun iyice dibe batmasına neden oluyordu. Çırpınışları bir işe yaramadığı gibi, onun gücünün son kırıntılarını da yiyordu.

Yalnızca bir fobi değildi bu. Çok farklıydı. Çok yorucuydu. Ruhsal olarak boşluğa düşmesine neden oluyordu. Dış dünyayla iletişimi kesilmiş gibiydi.

Son gücünü kullanarak dizlerinin üzerine süründü ve yatağına ulaştı. Kendini üzerine attı ve yorganına sarıldı. Sırtını biraz önce yasladığı duvara döndü.

O böyleydi.

Sırtını herkese ve her şeye dönerdi çünkü bu ona, başkalarının da ona sırtını döndüğünü hatırlatıyordu.

Yorganı boğazına kadar çekerek gözlerini kapattı. Tekrar açması birkaç saniyesini almıştı, gözünün önüne gelen şeyler korkutucuydu. Yorganına daha çok sarıldı, yastığa kafasını daha çok bastırdı. Dudakları mühürlüydü sanki. Aralanmıyordu bile. Uykusu vardı. Uyuyup kurtulmak, kaçmak ve hiç uyanmamak istiyordu fakat bu imkânsızdı, farkındaydı. Üstelik şu an uyursa kâbuslar görecekti, bunu da biliyordu.

Yorganı onu koruyacakmışçasına daha sıkı sarıldı. Kendini ruhsal olarak korunmuş hissediyordu. Bu onun uyumasına neden oldu.

Noah, tam tahmin ettiği gibi, korkularından rüyalarında da kurtulamadı.

*

Selaam.

Nasılsınız?

Bölümü nasıl buldunuz?

Güzel geceler, sizi seviyoruum!❤