ဦး 💜
Chapter - 25
ဦးက ကြၽန္ေတာ့ကို ခ်စ္လား မခ်စ္လားေတာ့ မသိဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဦးရဲ႕ စိတ္ဆႏၵအတြက္ ခႏၶာကိုယ္လိုအပ္ခ်က္ အတြက္ ကြၽန္ေတာ့ကို အသံုး ခ်မေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ..။ တစ္ခါက ယြီပင္း ေမးခဲ့တဲ့ စကားေလးေၾကာင့္ မ်က္စိမွိတ္ မသိဘူး ျငင္းခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ေတြးမိေတာ့လည္း အားငယ္ေနမိတယ္ ။ ဦးက တစ္ကယ္ပဲ သူ႔ကို အသံုးခ်ေနခဲ့တာလားလို႔ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ႀကိမ္ပါပဲ ကြၽန္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ဦး အပိုင္ျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီးတဲ့ တစ္ႀကိမ္တည္းပါပဲ... ။ေနာက္ပိုင္း ဦးက သူ႔ကို နမ္း႐ိႈက္ယံု ေပြ႔ဖက္ထားယံု ရင္ခြင္ထည္းထည့္အိပ္ယံုေလးပါပဲ..။ ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ ဦးက သူ႔ကို လက္ခံေပးထားေသးတာလဲ..။ သူ႔ကို ထိရတာ မႀကိဳက္လို႔လား...။ သူနဲ႔ ေနရတာ မႀကိဳက္လို႔လား..။ ဦးက တစ္ကယ္ပဲ မိန္းကေလးေတြပဲျကိုက္တာလား..။ ဝမ္ရိေပၚ ေခါင္းေလး ခါလိုက္မိသည္..။ တစ္ကယ္ မေတြးခ်င္ဘူးေလ ေနခြင့္ေပးထားယံုနဲ႔ ေက်နပ္ရသူပဲ မဟုတ္လား..။ အေတြးထဲမွာ ႏွစ္ေမ်ွာရင္း ထိုင္ေနမိတဲ့ ရိေပၚ ။ ဒီေန႔ သူ ပ်င္းလို႔ အတန္းမတက္ပဲ ေက်ာင္းေနာက္က သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ လာထိုင္ေနတာေလ...။ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္မယ့္အတူတူ ဦးရဲ ကုမၸဏီမွာပဲ သြားေနရမလား...။ အိမ္ျပန္ၿပီး စာပဲလုပ္ရမလား...။ စာေမးပြဲကလည္း နီးေနၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ၿပီး စာလုပ္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ... ။ ရိေပၚ ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္သည္...။
"ေဟ့ ခ်ာတိတ္ အတန္းျပန္ေတာ့မလို႔လား..."
ဝမ္ရိေပၚ ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္လ်ွင္ ဦး ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ ရန္သူေတာ္ႀကီး ဝမ္ေခ်ာင္း...။
ဒါနဲ႔ ဒီလူႀကီးက ေက်ာင္းထဲကို ဘာလာလုပ္တာလဲ...။ ဒီအရြယ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းသားလည္း မျဖစ္ႏိုင္ ၿပီးေတာ့ ဝတ္ထားတာလည္း လူႀကီး လူေကာင္း ဆန္စြာ...။ သူသာ ဒီလူႀကီးအေၾကာင္းကို အမ ဝမ္ခ်င္း ေျပာျပမထားရင္ လူႀကီးလူေကာင္း ထင္မိမွာပဲ...။ ဒါေပမယ့္ အခု အေၾကာင္း သိထားေတာ့ စကားပင္ ျပန္မေျပာခ်င္တာနဲ႔ ေ႐ွာင္ထြက္ခဲ့ဖို႔သာ ျပင္လိုက္တယ္...။ ဒါေပမယ့္.......
