ဦး 💜
Chapter - 19
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညေလးတစ္ည ။ မီးေရာင္ မွံဳျပျပေအာက္မွာ ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္ေတြနဲ႔ ေဆးေရာင္ျခယ္ထားသလို ။ ညငွက္ကေလးအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္လည္း အသက္ဝင္ေနသည္...။
ခ်န္းအိမ္ေတာ္...။
လေရာင္ေအာက္မွာ ထီးထီးမားမားႀကီး တည္႐ွိေနသလို အခန္းအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ျပတင္းေပါက္က ထြက္ေနတဲ့ မီးေရာင္အခ်ိဳ႕ကလည္း လေရာင္ျဖာေနတဲ့ ျခံဝန္းႀကီးထဲ ကြက္ၾကား ကြက္ၾကား.... ။
" အ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ အဲ့နား အဲ့နား .အင့္ . အဲ့နားေလးကို အဲ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့... အ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ပိုၿပီးေပးပါ ေ႐ွာင္းက်န္႔ "
ညအိပ္မီးေရာင္ လင္းထင္းေနတဲ့ အိပ္ခန္းတစ္ခုတည္းက ထြက္ေနတဲ့ အသံေလးမ်ား ။ ေသခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ မိန္းေမာစြာ ေတာင္းတေနတဲ့အသံ...။ ေအာ္ၿငီးေနတဲ့အသံ မေက်နပ္စြာ ေတာင္းဆိုေနတဲ့အသံ...။ ထိုအသံသည္ အခန္းအျပင္ဘက္ကို တစ္ခါတစ္ေလ လ်ွန္ထြက္လာတာေၾကာင့္ ၾကယ္ကေလး အခ်ိဳ႕ပင္ မိုးသားမ်ား႐ွိေနတဲ့ ညေကာင္းကင္ၾကားထဲ ပုန္းကြယ္သြားၾကသည္..။
" အင့္ က်န္႔က်န္႔... အ့ အင့္ အဲ့နား...အဲ့နား......
........ အ.....အင့္....... အားးး ေ႐ွာင္းက်န္႔ "
ေနာက္ဆံုး စူးရွတဲ့ ေအာ္ၿငီးသံ အဆံုး တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ အခန္းေလး...။ ၾကယ္ေရာင္ေလးမ်ား ျပန္လည္ လင္းလက္လာသလို လမင္းႀကီးလည္း ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္ဝါ ပိုေတာက္ပလာသည္ေလ...။
က်န္းခ်န္ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ အဆံုးသက္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရ႐ွိမႈ ရ႐ွိၿပီးျခင္းရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး အားေပ်ာ့စြာ တစ္စံုတစ္ခုေပၚမွ ခႏၶာကိုယ္ ေလးလိမ့္ခ်ကာ အိပ္ယာေပၚ လဲခ်လိုက္သည္...။
" ေ႐ွာင္းက်န္႔ မင္း အဆင္ေျပလား..."
" ................. "
" ေ႐ွာင္းက်န္႔ ငါ့နဲ႔ အတူေနရတာ ႀကိဳက္လားလို႔...."
".................... "
" ေ႐ွာင္းက်န္႔ ငါ့ကိုလုပ္ရတာ မႀကိဳက္ဖူးလားဟင္...."
" ...................."
