Halos limang buwan na ako dito sa Abrigo.Masaya naman ako dahil araw-araw kaming magkasama ni Wyn-wyn.Parang hindi na nga kami mapaghiwalay eh.Araw-araw niya rin akong pinapadalhan ng bulaklak at mga tsokolate. Tuwang tuwa nga si Lola dahil ni minsan hindi daw kami nag-aaway. Minsan naman paghindi siya makarating bumabawi siya dinadala niya ako sa mga lugar na hindi ko pa napupuntahan dito sa Bohol.
Nagising ako sa tunog ng aking cellphone. Kanina pa ito nagri-ring .Kinuha koito at tinignan kung sino ang tumatawag.
Manang Tere calling....
Si Manang Tere?? Siya ang mayordomanamin sa Manila. Bakit naman kaya ito napatawag ng ganito kaaga? Ala-una palang ng madaling araw.Napakibit balikat na lamang ako at sinagot ko ito.
"Hello? Manang , Bakit po kayo napatawag?" tanong ko
"Maraming Salamat naman at sumagot ka sa tawag ko kanina pa kita tinatawagan" she hysterically said
"Bakit po?" Tanong ko
"Naku! Hija sinugod ang Tita mo sa Ospital kaninang Alas-onse!" sabi nito
"Ho? B-Bakit h-ho s-sinugod?"kikabahang tanong ko
"Inatake sa puso ang Tita mo mabuti pa't umuwi ka na dito sa Maynila "sabi niya
I felt my tears falling from my eyes. Hindi na ako nagdalawang isip na mag-impake. I immediately booked a flight pabalik sa Maynila
Nagising naman si Lola dahil sa pagmamadali ko
"Apo?! Saan ka pupunta? ,Bakit may Dala kang gamit? Aalis ka na ba? Diba sa susunod na buwan pa ang uwi mo? May nangyari bang hindi maganda? Bakit ka umiiyak? Nag-away ba kayo Ni Mateo?" sunod-sunod na tanong nito na nalilito kung bakit may dala akong gamit
"La, Kalma lang po kayo hinga po ng malalim" kumalma naman ito
"Kailangan ko pong umuwi sa Maynila may aasikasuhin lang po ako,Hindi po kami nag-away ni Wyn-wyn La" pagpapaliwanag ko dito
"Pwede naman na ipagsabukas mo nalang iyan Hija.Bakit ka ba umiiyak?" tanong nito na may pag-alala
"Wala ho" sabay punas sa aking pisngi " Sige ho mauuna na ho ako,baka di po ako abutin sa Flight"sabi ko
"Teka, may maghahatid ba sa iyo sa Paliparan"
Umiling naman kaagad ako
"Teka,Tatawagin ko si Kanor para ihatid ka"
"La wag na ho nakakahiya ayaw ko pong may maabala" sabi ko dito
"Mahirap makahanap ng sasakyan ng ganito kaaga, Teka, nasabi mo naba ito sa kasintahan mo?"
"Hindi pa po, Siguro pagnakarating na po ako dun saka ko po ipapaliwanag" sabi ko dito
Hinatid ako ni Mang Kanor sa Airport.
"Good morning passengers. This is the pre-boarding announcement for flight 86B to Manila. We are now inviting those passengers with small children, and any passengers requiring special assistance, to begin boarding at this time. Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will begin in approximately ten minutes time. Thank you."
Dali-sali akong pumunta sa boarding line para pumila.
Pagkalabas ko sa NAIA agad kong tinawagan si Manang Tere kung saan dinala si Tita sinabi naman nito sa akin kung saan .Pumara agad ako ng Taxi.
Pagpasok ko sa ospital dumiretso agad ako sa information desk
"Excuse me." tumingin naman ito sa akin
"Yes ma'am?"
"Anong room si Feliciana Mercado?" tanong ko
"Kaano-ano po nila ang pasyente?" tanong nito sa akin
"Tita ko po siya" tumango naman ito
"Sandali lang po ha" I nodded
"Nasa ICU po siya sa Fourth floor po"
Tumango naman agad ako
"Ay ma'am kailangan niyo po palang magsuot ng PPE."
Tumango naman ako
I am wearin isolation gown, gloves, shoe covers, mask.
As i enter the ICU i saw my poor Aunt unconscious lying on the hospital bed. Parang gusto ko maiyak sa kalagayan niya ngayon. Natatakot ako na baka matulad siya kay Papa,natatakot ako na baka pati siya ay kukunin sa akin.Natatakot ako.I felt my tears flowing down to my cheeks nonstop.
I held her hand.
"Dapat hindi na lang kita iniwan mag-isa"
"Tita Fel, don't worry gagaling ka" sabi ko and kiss her knuckles even if she can't hear me
Lumabas ako sa ICU at pumunta sa assigned doctor sa kanya.
"Goodmorning Doc" I greeted him
"Goodmorning Miss?"
"Mercado po"
"Miss Mercado" tumango naman ako
"Miss Mercado, Base sa medical chart ni Miss Feliciana mahigit apat na taon na niya itong iniinda"
"Apat na taon?" nagtataakang tanong ko "Wala naman po siyang sinasabi sa akin"
"More likely to develop heart disease when you have a family member with heart disease. Meron ba siya pamilya niyo ang may ganitong sakit?"tanong nito sa akin"Si daddy po meron siya pero wala na siya" malungkot kong sabitumango-tango naman ito"However, this does not mean that because it is in your blood, you will also immediately develop coronary artery disease or any cardiovascular disease.The cause of her heart disease is plaque buildup outside the heart. Due to the blockage, the blood supply to the heart gradually decreases, resulting in permanent disruption to proper blood flow."
"Ano po ang dapat kong gawin para gumaling ang tita ko?"
"Unfortunately, there is no permanent cure for heart disease; from its diagnosis, its effect will be felt forever. Care must be taken not to aggravate this condition. Although heart disease cannot be cured, its debilitating symptoms can be treated"
"Po?" tanong ko
"But, She should Maintain a healthy and active body because it is the one way to prevent heart disease. For example, be active and go out, look for chores rather than sitting or lying down all the time. Avoid stress, Avoid eating high-fat diets, Make sure the daily diet is balanced , Make sure you have seven to eight hours of sleep per night, Make sure your cholesterol level and blood sugar are normal, Exercise, Take a multivitamin.
Pagkatapos kong kausapin ang doctor lumabas ako at umupo sa bench sa ospital. Hindi ko alam kung paano pagsasabayin ang lahat ngayong may sakit sa puso si Tita hindi ko alam kung sino ang hahawak ng kumpanya. Malapit na ring matapos ang bakasyon ko at hindi ko alam kung sino ang magbabantay kay Tita habang nag-aaral ako. Naku po!
