On altı yaşıma yeni girmiştim. Bütün doğum günü partilerimin aynısıydı aslında. Sevimli ailem ve hiç bir şeye değişmeyeceğim arkadaşım Amy... Yine sade bir pasta kesmiştik. Babamın yoğun isteği üzerine pastamın üzerine dikilen on altı tane mum , ve eminim ki nefes gücümü en çok orada , o mumları söndürmek için kullanmıştım...
Amy hayatı boyunca benden daha fazla çılgın birisi olmuştu. Ve o akşam her zamankinden daha farklı bir şeyler yapmak için annemden izin almayı başarmıştı. Gidene kadar ne yapacağımız hakkında bir şey söylememişti bana. Doğrusu fazlaca merak etmiştim.
Ama hiçte gerek yokmuş ya merak etmeme. Bizim evin bir alt sokağında ki kaykay pistine getirmişti beni. Şu, genelde ya son sınıfların yada mezunların takıldığı meşhur yere...
Ciddiyim , o zamanlar oraya giden hiç bir arkadaşımı tanımıyordum.
Küçük bir dükkan da kiralık kaykaylar bulunuyordu. Beni zar zor ikna etmişti kiralamaya. Neden zar zor diye sormayın , cidden çok beceriksiz ve sakar biriydim.
Amatörler için yapılan küçük alanda ileri geri gidebilmiştim sadece. Amy ise yine havasına hava katacak birini bulmuş , şov yapıyordu. O hep böyle birisi olmuştu zaten. Sosyal ve sınır tanımayan...
Hem sıkılmıştım , hemde beceremediğim için bir kenarda , büyük bir ağacın altında oturup sadece etrafa bakınmıştım.
Genelde kimin girip çıktığına hiç bir ortamda bakmazdım. Ama sanırım o gece her şeyin farklı oluşu gibi buda öyle olmuştu.
Üç kişiydiler. Birisi oldukça sıradan bir saç kesimine sahipken diğeri biraz daha farklıydı. Ama sadece buydu. O ikisinin yanında , pekte samimi görünmeyen , kapşonlu birisi vardı. Saçı... Bilemiyorum o zamanlar gözüme aynı şimdi ki gibi eşsiz gelmişti. O üzerinde ki beyaz tişört sanırım ilk defa bir insanda bu kadar hoşuma gitmişti. İlk defa , hayatımda ilk defa birisini yakışıklı bulmuştum. Aşırı yakışıklı , kelimelerime sığmayacak kadar. Sonra o oğlan diğerlerinden bağımsız , çok daha büyük bir yerde kaymaya başladı. Denesem hastanelik olacağım hareketler yaptı o ufacık renkli tahtanın üstünde. Ve bende , aşık küçücük bir kız gibi izledim onu saatlerce. Dakikada bir dudaklarını ıslatması , yada o saçına yaptığı hareketler.
Sadece bir kaç saniye geçmişti aradan. Gözlerimiz kısa bir süre eşliğinde buluşmuştu. Oturduğum yerden çok belli olmuyordu rengi. Kehribar , ela uhm yada... Bilemiyordum.
Ama bir şeye emindim.
On altı senedir , midemde inzivaya çekilmiş , yok sayılabilecek , ama benim hep varlıklarına inandığım kelebekleri uçuşturmuştu. Tek başına , sadece öylece kendi kendine durarak.
Şimdi derdimi daha rahat anlatabilirdim sanırım. Dört buçuk seneden sonra , ilk defa bu mesajlarla o kelebekler ortaya çıkmıştı. Yeniden uçmuştu. Sanki tanrı tekrardan kanatlarına toz serpmişti...
Bu mesajlar ancak böyle özetlenebilirdi bende.
Yaşadığım heyecan
Karışan duygularım
Birbirine bağlanan kollarım
Üşüyen ruhum
Terleyen ellerim
Ve daha tarifi olmayan biri sürü duygu...
" Dönemem Jane , bunu ne ona nede kendime yapabilirim ". Bilgisayar ekranında asık suratla duran arkadaşlarıma umutsuz bakışlarımdan birini gönderdim.
Korkuyordum. Onun bana yapabilecek olduğu herşeyden.
" Ama cesaret edip sana mesaj atmış". Jane benim aksime bir umudun peşine takılıp hareket edenlerendi. April ve Eleanor ise öylece duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CHARM | jb
Fanfiction" onun olayı farklıydı , o tüm bu pisliğin içinde beni sevmeye devam eden tek kişiydi ".
