Sabaha karşın ,son tanda gökyüzünde büyük bir parlaklık gözüküyordu.Tan aydınlığına karşın gözkamaştırıcı şekilde parlaktı.Çok cesaretliydi , sönük kalma ihtimalini aldırmadan ışığını saçıyordu.Evet,Venüsün durgunluğu bitmişti,artık o daha büyük neşe ve zerafetle karşımızdaydı..
Bir süredir suskundu Venüs..Uzun süredir Düşüncelerin içinde kaybolmuştu.Yaşamın mutlak bir anlamının var olmadığını öğrenmesi onu derinden sarsmıştı.Neden yaşıyordu ki?Anlamsız bir dünyaya istemeden hapsolması az değilmiş gibi bir de acılara katlanması gerekliydi... Ama artık Venüs bunu aşmıştı. İlk önce nefret ettiği sebepsizlik artık onun için bir zevk kaynağıydı. Yaşamak için bundan güzel bir sebep ola bilir miydi? Sebepsizlik..Venüs artık daha parlaktı ve daha özgüvenliydi.Doğruydu,henüz düşüncelerinden kurtulamamıştı ama en azından nasıl baş edeceğini biliyordu:Bekleyerek...
