BL/Forced Estrus~Novel Çeviri (YİZHAN AU)

CH 8- Simülasyon Eğitimi ve Aynı Zamanda Bir Randevu

Not: Bölümlere en az birkaç saat erken ulaşmak için panomdaki linkten bloğuma göz atabilirsiniz. İyi okumalar~

Birkaç gün sonra, resmi bir tatilde, Yibo'nun kendisine dışarı çıkacabileceğini söylediğini duyduktan sonra, Zhan kulaklarında bir sorun olup olmadığını merak etti. “Ben mi?”

“Mn.”

“Seninle mi çıkacağım?”

“Mn." dedi Yibo ve ceketini ilikledi.

(Ç.N: Burayı bilerek 'Evet' yerine 'Mn' yaptım çünkü Lan Zhan aşkım;D

“Sonunda benden kurtulmaya ve beni dışarıya gömmeye mi karar verdin?” Zhan başını kaldırmadan açık renkli gazeteye baktı.

“Neden bahsediyorsun?” Yibo, kendi giysilerinden birkaçını çıkardı ve onları Zhan’a verdi. “Evden çıkalı ne kadar oldu? Dışarı çıkmak istemiyor misin?"

“Muhtemelen yakalandığım süredir dışarı çıkamadım.” Zhan’ın tepkisi Yibo’nun konuşamamasına neden olduğu için Yibo yalnızca susup kıyafetlerini giydi. Yibo ne yapacağını bilmese de, insanların her gün bu kadar küçük bir alanda kaldıktan sonra çıldıracağına emindi.
Kapıya doğru yürüyen Yibo, Zhan’a bir çift güneş gözlüğü uzattı.

“Her ihtimale karşı.” Yibo ona vermekten vazgeçip güneş gözlüğünü doğrudan kendisi Zhan’a taktı. “Çoğu insan seni bilse de, tümü bilmiyor.” Zhan’ın bir omega haline geldiği ve şimdi onun evinde yaşadığı gerçeğinden bahsediyordu.

Zhan biraz somurtkan görünüyordu, belli ki ona yapılan ‘o şeyleri’ düşünüyordu.

Yibo aceleyle kapıyı açtı. Zhan’ın tepkisini görünce dönüşümü düşündü ver her şeyin onun için ne kadar da acımasızca olduğunu hissetti. Ama aynı zamanda, bunlar olmasaydı onunla asla bir araya gelemeyeceğini de biliyordu. Bu yüzden biraz mutlu olduğunu düşündü ve fark edince hemen kızdı kendine.

İkili önce yemek yemeye gitti: resmi batı yemeği. Yibo, Zhan’ın bu tür yiyeceklere alışkın olmayabileceğini düşünmüştü, ama sıradan bir kişi olduğu halde onun aristokrasiden gelmiş gibi görünecek kadar iyi yeme görgü kurallarına sahip olması şaşırtıcıydı.

“Bunu daha önce öğrendim.” Zhan onun aklını okumuş gibiydi.

“Bunları Birlik’te mi öğretiyorlar?”

Konuyu pek beğenmeyen ve küçümseyen Zhan, “Eğer bir grup ‘üst sınıf’ insan her zaman çevrenizdeyse, zaman geçtikçe onlarla aynı şeyi yapabilmeye başlarsınız,” dedi. “Ah doğru ya, unutmuşum. Sen bir ‘üst sınıf’ insansın.”

“Pekala, ağzından alabildiğim sayılı cümlelere her seferinde iğneleme olduğu için asla sevinemeyeceğim sanırım.” dedi Yibo ve gülüp yemeye devam etti.

Yemekten sonra ikili bir süre sokaklarda yürüdü. Yibo, sohbetin atmosferinin bu kadar uyumlu olabileceğini hayal edemiyordu. İlk başta, Zhan’ın kaçma şansını kullanıp kullanmayacağı ya da ona veya kendine zarar verecek hareketler yapıp yapmayacağı konusunda tedbirliydi, ancak Zhan’ın böyle bir planı yok gibiydi.

Bir süre yürüdükten sonra Zhan iç geçirdi, “İmparatorluk ve çalışanları ile ‘Birliktekiler ve insanlar’ aynı.”

“Huh?”

Zhan etrafına bakarken, “Demek istediğim, buradaki sivillerle Birlik’tekiler arasında bariz bir sınıf farkı yok gibi görünüyor,” dedi. “Sorunlar ve anlaşmazlıklar her zaman en tepeden -İmparatorluk- geliyor. Aslında buna katlanması en güç olanlar ise hep siviller oluyor, ne yazık.”