Chapter 1: I'm not going to be your husband
Wearing my white long sleeve uniform tack in with its black stripe above the knee skirt paired with a black shoes na pinaresan ko ng itim na knee sock, I get out of the room. Napapikit ako at napatigil nang may maalala. The coat and the tie, darn it.
Bumalik ako sa loob at kinuha ang itim na tie at sinuot ito saka ang coat na nasa closet at lumabas. May nadaanan akong salamin at kahit hindi nakatingin dito, I can see my look at the corner of my eye. I let out my curly brown hair and didn't braid it. I did not put much make up. Just a red lipstick and a powder. This is the first time I'll wear a uniform in my whole life. It's uncomfortable pero masasanay din siguro ako.
I just can't believe na may ganitong uniform pala sa probinsiya ng La Cuesa. I look like some korean teengirls. Let's add my cat hazel eye, viola, pwede na akong mapag kamal-ang isang koreana. I look at the skirt I'm wearing, too short but fashionable.
Bumaba na ako at dumeritso sa lamesa kung saan nakahanda ang breakfast ko. Bago umupo ay humarap muna ako kay Teresa, isa sa kasambahay dito sa bahay.
"Do I look good on this uniform?"
Napatigil naman siya sa pagpupunas ng bintana at napaharap sa'kin.
"Good morning po madame. Ang ganda niyo po sa uniform–"
I cut her words with a nod and turned back to her. I don't like when people give too much words on me. Unless you're my family, Thalia, and him. Umupo na ako at nagsimulang kumain. After I finished eating, I get my backpack and get out of the house. May nakaabang na sasakyan sa labas kaya agad akong sumakay doon.
Nilagay ko ang bag ko sa tabing upuan ng inuupuan ko at saka tumingin sa labas. Medyo nakakalayo na kami sa bahay ngunit alam kong nandirito parin kami sa loob sapagkat hindi pa kami lumalabas ng malaking gate. After a minute, we passed the big gate. Kahoy muna ang makikita mo at kalauna'y may mga bahay kanang makikita. May nakita pa akong mga batang naglalaro, mga batang naglalakad papunta sa mga skwelahan nila, at mga grupo ng mga taong sa tantya ko ay kaedad ko lamang na nagtatawanan sa kalagitnaan ng paglalakad.
Hindi kalauna'y nakarating din kami sa skwelahang papasukan ko. Hindi ko maipagkukumpara ang lake ng skwelahang 'to sa iba dahil wala pa naman akong napasukang eskwelahan kundi ito lang. Ipinark muna ni Dominico ang sasakyan bago ako binalingan.
"Susunduin po kita–"
"I'm going to call you when you need to fetch me."
Hindi ko na siya pinasalita at agad na lumabas ng sasakyan. May mga napatingin agad sa'kin na binalewala ko naman. Last week pa nagsimula ang klase kaya ngayon lang nila nakita ang mukha ko. Well, I'm not here for classes so I don't bother.
Pinakita ko sa guard and I.d ko kaya agad niya akong pinapasok. Napatingin ako sa paligid. The air, and the ambiance of my sorroundings is so new to me. Hinanap ko ang klase ko ngayong umaga. Wala akong ma isip na course kaya si Dominico nalang ang pinaasikaso ko. Architecture ang kinuha niya sa'kin dahil daw si mommy ay gan'on. Like I was going to stay here for years when I'm not.
Dumeritso ako sa classroom na papasukan ko. Nasa ikalawang building ito sa ikalawang palapag. When I saw the name of the classroom, I immediately open the door and walk inside. Ang iba ay napatigil at napatingin sa'kin at ang iba naman ay pinagpatuloy lamang ang ginagawa. May nakita akong bakante sa unahan kaya doon ako umupo. The view here us better, I can see him better.
Nag-bell na hudyat na magsisimula na ang unang subject sa umagang ito. May mga pumasok na estudyanteng nagmamadali at umupo sa mga bakanteng upuan. Hindi kalauna'y may babaeng pumasok tantya ko ay nasa fourty's ang edad. Mukha itong masungit kaya siguro nagmamadali ang ibang pumasok at ayaw ma late.
