KÜÇÜK SEVGİLİM (BxB)

11.Bölüm 💙

Meftun
Rüzgara itirafımdan sonra sevgili olmuştuk ve çok iyi gidiyorduk. Içimdeki duyguları dışa vurmak beni oldukça iyi hissettirmişti. Yüzümde sürekli salakça bir sırıtış olması da cabası. Bu akşam Rüzgârlar bize gelecekti. Ayrıca abim de gelecekti yurtdışından. Bu yüzden hem çok heyecanlıydım hemde mutlu. Tabiki Rüzgârın etkisi de vardı bunda. Bende iki saat önceden odamda hazırlanmaya başlamıştım bile. Ablam odamın kapısına hafifçe vurup cevabımı beklemeden içeri girdi.

"Naber bakalım?" dedi yatağımın ayak ucuna oturup.

"Ne olsun abla işte kıyafet bakıyorum. Ne giyebilirim diye düşünüyorum." dedim.

"Ne bu böyle iki saat önceden hazırlanmalar falan, ne oluyor?" dedi şüpheyle tek kaşını kaldırarak.

"Ne olabilir ki abla? Paspal mı çıkayım insanların karşısına?" dedim gözlerimi devirerek. "Hem abim de geliyor. Çok heyecanlıyım." dedim kıyafet dolabımda gözlerimi gezdirirken..

"Tamam tamam bisey demedim." diye cevap verdi, ağzına görünmez fermuar çekerek. "Ah bu arada Melih neden geliyormuş sana birşey dedi mi?" diye sordu.

"Bilmiyorum abla. Sadece geleceğini biliyorum. Nedeni ne olursa olsun geliyor ya artık. Benim için önemli olan o. Çok özlemiştim onu." dedim. Evet abimi cidden çok özlemiştim. Aramızda beş yaş vardı. Merve den iki yaş büyüktü. Yani 24 yaşındaydı.

"O da doğru. Bende özledim. Iki sene oldu gideli."

"Evet. Görüntülü konuşmak bi yere kadar idare ediyor." dedim sonunda kıyafetlerimi seçip yatağın üstüne bırakırken.

"Neyse artık gelince anlarız. Bende gidip hazırlanayım." deyip çıktı odadan. Ablamın hareketlerine anlam verememiştim. Abim geliyordu ve o sanki fazla sakindi. Benim içim içime sığmıyordu sevinçten. Düşüncelerimi salıp bir müzik açtım ve müzik eşliğinde hazırlanmaya başladım.

Bir saat icin de hazırlamıştım ve Rüzgâr ve ailesi beklediğimizden erken gelmişti. Kapıyı ben açmıştım ve Rüzgârın aile üyeleri tek tek içeri girdi.
En sona Rüzgâr kalınca ailesinin odaya girmesini bekledi bir süre kapıda benimle beraber. Herkes odaya girerken,ben kapıyı kapattım ve döner dönmez Rüzgâr dudaklarımdan öptü. Kısa ama özlem dolu bir öpücüktü bu.

"Seni çok özledim." diye fısıldadı öpücüğün hemen ardından. Ah nasıl delirmişti kalbim?

"Bende seni çok özledim." diye cevap verdim. Ani bir aydınlanma gelince devam ettim. "Hadi içeri girelim. Anlayacaklar." dedim.

"Sen böyle bakarsan anlarlar." dedi. Hâlâ fısıltıyla konuşuyorduk.

"Ben sana başka türlü bakamam ki." dedim dudaklarımı büzerek.

"Lan seni yerim aşkım be." dedi yanaklarımı sıkarak. Artık içeri girmemiz gerekiyordu ve biz kopamıyorduk.

"Artık girmemiz lazım." dedim ve içeri girdik beraber. Herkes sohbet ediyordu. Ablam kapının kenarında sandalyeye oturmuş, Poyraz abi koltukta oturuyordu ve ısrarla ona bakan ablama değmiyordu gözleri. Öylece yere bakıyordu. Birşey vardı. Birşeyler oluyordu. Bizde Rüzgârla masaya geçtik sandalyeye oturup sohbete odaklanmaya çalıştık. Ama sadece çalıştık...

Bir süre sonra kapının çalmasıyla sevinçle kapıya gittim. Abim gelmiş olmalıydı. Içimdeki coşan sevinçle kapıyı açınca abimi görmemle direk sarıldım abime.

"Abimmm. Çok özledim seni. Hoşgeldin." dedim sarılmış bir şekilde.

"Bende seni çok özledim kardeşim." dedi abimde sırtıma hafifçe vurarak. Ayrıldığımızda arkamda ablam vardı. Ablamla kısaca samimiyetten uzak bir şekilde kucaklaştıktan sonra içeri girdi abim.

Abim odadan içeri girer girmez herkes abimi farketmişti. Poyraz abi, abimi görür görmez elindeki çay bardağı yerle buluşup kırıldı. Allak bullak olmuş bir ifadeyle abime bakakalmıştı. Abimde ona bakıyordu. Donmuş gibilerdi. Ne oluyordu lan?

Bu gece acayip yazasım geldi ve yazdığım gibi atıyorum.

Poyraz'a neler oluyor sizce?

Düşüncelerinizi bekliyorum.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum 💜

İyi okumalar 💙

Buraya bir Meftun ve Rüzgâr bırakıyorum ve yorumlarınızı bekliyorum.

Meftun

Rüzgâr