'' ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΑΝ, ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ. ΘΑΒΟΝΤΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕ ΑΣΧΗΜΟ ΤΡΟΠΟ.''
Σίγκμουντ Φρόιντ - Αυστριακός ιατρός και θεμελιωτής της ψυχανάλυσης, 1856 - 1939
'' ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΩΝ ΜΥΑΛΩΝ ΤΟΥΣ.''
Φραγκλίνος Ρούζβελτ, 1882-1945, Αμερικανός πρόεδρος [1936-1945]
-----------------------------------------------------------------------------------------
'' Sei quello che eravamo, noi siamo quello che sarai''
Στάθηκε μαρμαρωμένη στην είσοδο της υπόγειας στοάς με τα δάχτυλα των χεριών της να δένονται μεταξύ τους στο ύψος του στήθους και το κεφάλι κατεβασμένο στο έδαφος. Τα ξανθά, σπαστά μαλλιά έπεσαν στα πλάγια του οβάλ προσώπου κρύβοντας τα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά της, σαν μεταξένιες κουρτίνες που κάλυπταν ένα φρικιαστικό έργο τέχνης. Αν κανείς τις τραβούσε, θα διέκρινε δυο αμυγδαλωτά, μπλε μάτια να ξεπετάγονται από τις κόγχες τους κάτω από τα χνουδωτά, στενεμένα φρύδια και τα κατάλευκα δόντια να δαγκώνουν με ορμή το κάτω χείλος, δημιουργώντας στα άδυτα του μυαλού την εικόνα του αίματος να στάζει στο πανάκριβο φόρεμά της.
Είσαι αυτό που ήμασταν, είμαστε αυτό που θα γίνεις, σκέφτηκε διαβάζοντας την επιγραφή - ταφόπλακα. Τα πόδια της - αν και καθηλωμένα στο γκρι πλακάκι - έτρεμαν, εμποδίζοντάς τη να κάνει το πρώτο βήμα.
'' Η ζωή είναι η αρχή του θανάτου.'' Ακούστηκε η βελούδινη φωνή του Γιάννη που την έσυρε στο εσωτερικό, τραβώντας την από το χέρι.
'' Δεν μπορώ...'' του είπε και τράβηξε το χέρι της από το δικό του, με τη θύμησή της να στριφογυρνάει συνεχώς στα ανάγλυφα γράμματα που διάβασε προηγουμένως.
Μα δεν ήταν μόνο αυτό, κάτι πιο απόκοσμο τη βασάνιζε, αφού όλα γύρω τής θύμιζαν ταινία τρόμου° η οστεωμένη γυναίκα με τη μαύρη φορεσιά και τα σαπισμένα δόντια που έφερε τη μορφή της σαν αερικό γύρω από την εκκλησία της Santa Maria della Pace με τα καταπράσινα παρτέρια - που δε χάριζαν λίγο από το χρώμα τους στο μουντό τοπίο - απλώνοντας τα ρυτιδιασμένα χέρια της ως ένδειξη πείνας στους επισκέπτες των κατακομβών, ζητιανεύοντας για λίγα χρήματα και ελεημοσύνη° ο χρόνος που έμοιαζε να κυλά βασανιστικά αργά από την ώρα που μπήκαν στο αεροπλάνο μέχρι να προσγειωθούν στο Παλέρμο - κι ας μην είχε διάρκεια ούτε δύο ωρών -, η Αυγουστιάτικη ζέστη αλλά και η ανάσα της που κοβόταν κάθε τόσο, αποτελούσαν ήδη αρκετές ενδείξεις οπισθοχώρησης.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Persona non grata
Mistério / SuspenseΕίναι το πρώτο πλάσμα που σε κοιτά κάθε πρωί μέσα από τον καθρέφτη. Σε παρατηρεί... μ' ένα γλυκό μειδίαμα ν' απλώνεται στο αγουροξυπνημένο πρόσωπό σου, και χαιρέκακα σου ψιθυρίζει: '' Κάνε με περήφανο.'' Τα μάτια σου σταματούν για λίγο στα δικά το...
