Waar ben ik... Ik probeer me te bewegen maar het wil niet. Het enige wat ik zie is wit, en hoor alleen de knisperende sneeuw en de wind die in mijn oor suist. Langzaam probeer ik me hoofd te bewegen, er schiet een golf van pijn door me hele lichaam. Ik probeer me te herinneren wat er gebeurt is. Ik zou met mijn vader gaan klimmen in IJsland bij de ijsschotsen. Dat is wat ik nog kan herinneren. Ik probeer me lippen te bewegen en probeer wat te zeggen. Met een schorre stem zeg ik zachtjes help, help, help me dan...
Langzaam rolt er een traan uit me rechter ooghoek, ik voel dat de traan warm is en richting mijn oor glijdt . Ik probeer me weer te bewegen maar het wil niet. Mijn hart bonkt pijnlijk in mijn hoofd en ik voel dat de sneeuw mijn jas is binnen gekomen. Het voelt ijs koud aan. Ik probeer harder help te roepen. Ik kijk naar boven en het is een wit grijze lucht, dat kan maar 1 ding betekenen sneeuw! En ja hoor 10 minuten later sneeuwde het. Ik voel de eerste sneeuw vlok al op mijn neus. Ik weet als ik niet snel gevonden word dan zou ik onder gesneeuwd worden......
