Red and Wine V1

Chapter 7: The guy from Nowhere (2)

WARNING : Watchout for HOMOPHOBIC
Warning: Leave if you are into this field of genre
WATCHOUTXXXXXX HOMOPHOBIC

I USUALLY PUT THIS NOTE ABOVE PARA MAIWSAN ANG BIGLAANG PAGKAGULAT, As you can see naglalagay ako ng RATED 18+ advice pag may BS, or anything that actually voilent that are not suitable for young reader. ( And for the information of Everyone hindi porket my R18+ na nakalagay bastos agad ang content this is one of the misconception na minsan nating nakakalimutan, I hope you understand)

Homophobic: irrational fear of, aversion to, or discrimination against homosexuality or homosexuals ( according to Meriam Dic.)

*****

"Sabi ko naman sayo wag kanang umiyak dahil hindi bagay sa maganda mong mukha," sabi ng lalaki na nasa tabi ko na siyang ikinatigil ko at mapatingala sa nagsasalita.

"Hi we meet again" sabi nito sa akin ng ngumingiti pa.

Hindi ko alam kung anu ang sasabihin ko basta kumonot nalang ang noo ko habang tinititigan ang isang lalaki na napaka amo ng mukha, ang mata nitong medyo tyinito, matangos na ilong at saktong hulma na mga labi at idag-dag pa nito ang napakagandang ngiti na siyang mas nagpagwapo sa kanya.

Swerte talaga at nasa tapat kami ng Ilaw.

"Hey! stop looking at my face at baka magkapalit tayo, and here use my panyo," sabi nito na siyang ikabalik ng ulirat ko at nahihiyang kinuha ang panyo sa kamay nito.

"Salamat!" sabi ko sa kanya habang pinuponasann ang mga luha ko.

"No probs lalo pat sa isang tulad mong dapat hindi pinapaiyak," sabi nito na ikinatingin ko sa gawi nito.

Yeah he is smilling at nakakapanglumo ang ngiti niya, Strangers who smilling at me, hmmmm! kakabaha ba ako dito? as is said to myself without breaking the eye contact and that moment napakunot noo siya.

"May dumi ba ako sa mukha?, kasi kanina kapang titig ng titig sa akin," sabi nito ng ikinangiti ko.

"No! you don't have it's just I felt comfortable talking with you, despite of knowing that you are a stranger from nowhere, sabi ko habang ibinaling ang tingin sa kalayuan monumento ni Dr. JOse Rizal

"Ahh I see, hehee" tanging tugon lang nito.

"I've been looking at you kanina sa bus, and I can't stop myself to follow you kasi parang may sariling buhay ang paa ko" sabi pa nito habang tumitingin sa akin

"Why is that so? tanong ko naman sa kanya

"I don't know, I think na bother lang ako ng nakita kitang umiiyak," sabi pa nito na ikina-iwas ko ng tingin.

Damn bat pa kasi pina alala, yeah And pisteng luhang to tumolo na naman.

"Sorry I know I an Stranger but Im a good person you can talk to me and I well listen to you," sabi pa nito na ikinatingin ko sa kanya at dahil din ay kita niya ang pagtulo ng mga luha ko.

A few seconds naramdaman ko ang maiinit niyang daliri na pinapahid ang luha ko. Dahil siguro sa bigla ay agad niyang binawi ang pagpahid sa luha ko.