5

368 50 57
                                    

Masaya parmaklarımı vurup ritim tutarken derin düşüncelere dalmış vaziyetteydim.Davetin üstünden 2 gün geçmişti ve ben bu 2 günde Barış'ı görememiş ve ulaşamamıştım.Onu baya özlemiştim ama bulamıyordum.

Sabah kahvaltımı kafemde yapmaya karar verip evden çıkmıştım.Aşkım da gelmek isteyince onu kıramamıştım ve şu an kafede gelmesini bekliyordum.

Barış'ın aniden kayboluşu beni meraklandırıyordu.O flashın içinde ne vardı çok merak ediyordum.Ben böyle düşünüp dışarıyı izlemeye devam ederken başımda birinin dikilmesiyle kafamı kaldırdım ve gözleri kıpkırmızı saçı başı dağılmış Çisem'le karşılaştım.

Şaşkınlıkla ayağa kalkıp neyi olduğunu soracaktım ki bağırmaya başladı."Senin yüzünden!"

Şu an hiç iyi olduğunu sanmıyordum.Göz altlarından anladığım kadarıyla uzun bir süredir uyumuyordu.

"Çisem,iyi değilsin.Su iste-"

"Benim bir şeyim yok!Senin yüzünden bitti her şey!Barış benden ayrıldı!"

Ne?!

Duyduklarımı sindiremeden Çisem'in saçlarıma yapışmasıyla acı dolu bir çığlık attım.Garsonlar yanıma gelirken kapıdan giren Aşkımla kadro tamamlanmıştı.Harika.

"Seni mahvedeceğim Aycan!Sen benim sevgilimi ayarttın.Pis sarışın!"

Elimle saçımı düzeltirken ne kadar varoş göründüğünü düşündüm."Benim kimseyi ayarttığım falan yok,senden ayrılmak istemesinin benimle ne alakası var?"

Ben sakince cevabımı verirken cevap veren biri daha vardı.Tabi pek sakin olduğu söylenemezdi.

"Sen kimsin de benim kankama böyle şeyler söyleyebiliyorsun?Seni elime alırsam var ya!"Bunu söyleyen Aşkım'ın 1.57 cm,Çisem'in ise 1.78 cm olması dışında sorun yoktu.

Ortalık iyice karışırken Çisem hala delirmiş gibi bağırıyordu."İlişkimiz çok iyi gidiyordu!Ta ki seninle karşılaşana kadar...Barış sana aşık oldu ve benden ayrıldı!"

Olay gerçekten böyleyse eğer kendimi çok kötü hissetmiştim.Evet,ben Barış'a karşı bir şeyler hissetmiştim fakat sevgilisi olduğunu öğrendiğimde bu düşüncelere bir son vermiştim.

Fakat Barış da benden hoşlanıyorsa...O zaman işler karışırdı.

Çisem zor bela sakinleşip kafeden uzaklaştırıldığında saçlarımı düzeltip yerime oturdum.Aşkım da karşıma oturup heyecanla Çisem'in anlattıklarının doğruluğunu sorguluyordu.

Onu cevapsız bırakıp kahvaltımı etmeye başladım.Çünkü cevabı ben de bilmiyordum.

-
"İnanabiliyor musun?Barış benim yüzümden ayrılmış güya Çisem'den.Adamla birkaç gündür tanışıyoruz sadece.Çok saçma."

Lale'nin mırıltılarıyla uyku haline geçtiğini anladım ve kafasına yastık fırlattım.

"Bir şey anlatıyorum burada,dinleyeceksin."

Gözlerini ovuşturup bana sinirli bakışlar atmaya başladı."Ya geldiğimden beri aynı şeyleri konuşuyorsun zaten,başım şişti artık.Uyumak istiyorum." deyip kafasını tekrar koltuğa yasladı.Berkan'la tartıştıkları günler ben de onu saatlerce dinliyordum ama.Nankör kedi.

Derin bir nefes alarak kafamı Lale gibi koltuğa yasladım.Olanları düşünürken kafamda o kadar çok cevapsız soru oluşmuştu ki başım ağrımaya başlamıştı.

Telefonumun çalmasıyla başımı koltuktan kaldırdım ve kimin aradığına baktım.Tanımadığım bir numaraydı.Telefonu kulağıma götürüp karşı tarafın konuşmasını bekledim.

"Aycan,Barış ben."

Arayan Barış'tı!Oturduğum koltuktan fırlarken heyecandan önümdeki sephaya takılıp yere düşmüştüm.Ah!

2 gündür sesini duyamadığın için mi bu heyecan Aycan?

Yavaşça yerden kalkıp "Selam Barış." derken içimden kendime küfrediyordum.

Barış endişeli bir sesle "Bir şey mi düştü?" diye sordu.Evet Barış,ben düştüm.Sana.

Diyemedim tabi.

"Yok,önemli bir şey yok." deyip geçiştirirken Barış konuşmaya devam etti.

"Aycan,eğer müsaitsen şu an evin önündeyim.İki dakika gelebilir misin?"

Ağzımdan istemsizce "Tabi." kelimesi çıkarken kapıya ilerlemeye başlamıştım bile.Barış da "Bekliyorum." deyip telefonu kapatmıştı.

Kapıdan çıkıp bahçede ilerledim ve evin büyük kapısını açtım.Barış'ın arabası gözüme çarptığında arabaya ilerlemeye başladım.

Barış beni gördüğünde gülümsedi ve ben yaklaştıkça yüzündeki gülümseme büyüdü.Adımlarım hızlanırken arabaya ulaştım ve kapıyı açıp koltuğa oturdum.

Barış hala büyük bir gülümseme ile bana bakıyordu.Göz göze geldiğimizde elini elime uzattı ve dudaklarına götürüp minik bir öpücük kondurdu.

Ben şaşkınlıkla onu izlerken dudaklarını elimden ayırmadan boğuk bir sesle "Çok özlemişim." dedi.

"Senin yüzünden bitti her şey!Barış benden ayrıldı!"

Kafamda Çisem'in sesinin yankılanmasıyla istemsizce elimi Barış'tan çektim.Barış anlamayan gözlerle bana bakarken "Bir sorun mu var?" diye sordu.

Derin bir nefes alıp "Çisem'den ayrılmışsın." dedim.

Rahat bir ifadeyle arkasına yaslandı."Ne var bunda?"Sinirle söze başladım."Nasıl ne var bunda?Sen o kızın gelip bana ne dediğini biliyor musun?İlişkinizin benim yüzümden bittiğinizi söyledi.Seni ayarttığı-"

Barış'ın kollarımdan tutup beni kendine çekmesiyle konuşmam yarıda kesildi."Sakın cümleni tamamlama!"Sesi oldukça sertti ve mavi gözlerinden alevler çıkıyordu.

"Evet ondan ayrıldım zaten onu hiç bir zaman sevmemiştim.Seninle bir alakası yok."

"Ne kadar basit ya senin için.Hiç bir zaman sevmemiştim diyor bi de.O zaman neden çıktın onunla?"

Ben konuşurken dudaklarımdan ayrılmayan gözleri sonunda gözlerime çıktığında mümkünmüş gibi daha da yaklaştı.Aklıma davet gecesi yaşadıklarımız geldiğinde sıcak basmıştı.

"Çisem kendini üzmene değecek karakterde biri değil.Ne hissettiğini anlayabiliyorum."alnını alnıma yaslayıp devam etti."Çok yakında her şeyi öğreneceksin Aycan.Ve öğrendiklerinden sonra tek dileğim benim yanımda olman." dedi.Alnıma kondurduğu öpücükle bu adamın çekiminden asla kaçamayacağımı ve ondan deli gibi hoşlandığımı ilk kez o zaman anladım.

Herkese merhabaa🥺
Öncelikle depremden etkilenen herkese çok çok geçmiş olsun,Allah herkesi korusun🙏🏻Bölüm o kadar geç geldi ki size karşı çok mahcupum fakat bu hikayeyi da yarım bırakmak istemiyorum,güzel fikirler var aklımda.Umarım beğenirsiniz,yorumlarınızı bekliyorum

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 30, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Souvenir |AyBarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin