Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"-Jimin hyung sana birşey söylemek istiyorum. Dersten sonra buluşabilir miyiz?"
Dolabımdan düşen küçük, tavşan desenli pembe not kağıdını elime almış inceliyordum. Yazılan cümlelerin sonuna konulan kalp, işin içine sevimlilik katıyordu. Defterimin arasından düşmüş ve ismim yazılı olmasaydı bir yanlışlık olduğunu düşünürdüm. Kafamı kağıttan kaldırdım ve etrafa bakındım. Fakat görünür de kimse yoktu. Bir cevap yazmam gerektiğine karar verdim ve dolabımda ki kalemi çıkarıp hızla yazmaya başladım. Derse geç kalmıştım ve Bayan Choi hiçte kibar biri değildi. Yazma işlemini bitirmiş ve son kez göz gezdirmiştim küçük sevimli kağıda.
'-Elbette, bana nerede olacağını söyle lütfen'
Ardından dolabın üzerine yapıştırmış ve koşar adım sınıfa ilerlemiştim. Notu yazan kişiyi o kadar çok merak ediyordum ki neredeyse derse hiç odaklanamamış ve farklı farklı düşüncelere dalmıştım. Dersin bitmesini iple çekiyordum.
/
"Kantine inelim mi Jimin?"
"Üzgünüm Taehyung küçük bir işim var, sen in"
En yakın arkadaşım kafasını sallamış ve merdivenlere doğru ilerlemişti. Sınıftan çıktım ve hızlı adımlarla dolabımın olduğu yere yürüdüm. Bir cevap vermiş miydi çok merak ediyordum. Gri dolabın üzerinde gördüğüm pembe not kağıdıyla kocaman gülümsedim ve adımlarımı daha da hızlandırdım.
'- 2. Katta ki yangın merdivenlerinin orda olacağım'
Okuduğum cümleyle kağıdı katlayıp cebime sıkıştırdım ve adımlarımı 2. kata yönlendirdim. Gerçekten çok ilgimi çekmişti bu durum. Benimle konuşmak için neden yüzüme söylemek yerine bir not kağıdıyla yazdığını oldukça merak ediyordum. Ayrıca ne söyleyeceği de çok ilgi çekiciydi. Önüme gelen sarı saç tutamlarımı elimle düzelttim ve merdivenleri birer birer çıkmaya başladım. Aklımda ki onlarca soru işaretleri ve düşüncelerle 2. Kata ulaştım. Aklıma gelen şeyle adımlarım yavaşladı ve olduğum yerde durdum. Ben yangın merdivenleri nerde bilmiyordum.. Atladığım soruna karşı elimi anlıma vurdum ve birilerine sormak için etrafıma bakındım. Görünür de kimse yoktu. Alt sınıflar çok dışarı çıkmaz sınıfların da kalırlardı. Biraz daha ilerledim ve gördüğüm bedenle gülümsedim. Biraz ileri de kahverengi saçlı bir çocuk görmemle o tarafa doğru yürüdüm. Sanki bir yere yetişiyormuş gibi hızlı yürüyordu. Sonunda yetiştim ve omuzuna dokundum dikkatini çekebilmek adına. Önce biraz yavaşlamış sonra arkasını dönmüştü. Fakat birşeyler ters gitmişti. Kahverengi saçlı çocuk arkasını dönmüş ve beni gördüğü gibi birkaç adım geriye gitmişti. Yüzü şaşkın bir hal almış ve büyük gözleri, mümkünmüş gibi biraz daha büyümüştü. Bulunduğu durum çok şirindi ve ister istemez gülümsedim. Gözleri gülüşüme inmiş ve bir süre orda oyalanmıştı.
