𝐈𝐭 𝐡𝐮𝐫𝐭𝐬 𝐛𝐮𝐭 𝐈 𝐬𝐦𝐢𝐥𝐞┃𝓢𝓮𝓾𝓵𝓡𝓮𝓷𝓮°

Chapter 9

Seulgi's P.O.V

"Joyieeeee" tawag ko sa naglalakad na kapre, 'di 'nya ata ako rinig?? binge.

San ako pupunta nito? Medyo delikado pa ako mag-isa ngayon, not compared sa dati tho mas ok na ngayon.

Ewan ko kung ano nangyare sa mga studyante dito pero di na nila ako binubully lately, pansin ko lang. Which is super ok saken kase, parang normal na studyante na ako.

Ang saya pala na lumibot without getting hurt and worry about my own safety, yung mga tingin den nila nawawala na. even tho yung iba ganon pa den, still thankful.

Palakad ako ngayon dito sa puno sa garden, presko kase and peaceful pa. And I brought some books for me to read incase na mapagod ako kakatingin kung saan.

I sat down leaning against the tree, close my eyes and felt the breeze that the wind is giving me. In this kind of place, will you ever think that this place can be also cruel?

the world I mean is...

How can be someone be positive about life? how? I wanna know.

Kahit sino mapapaisip kung ano ba talaga ang purpose naten sa mundo... we all jave pros and cons.

Basta ang alam ko kaya ako buhay hanggang ngayon is dahil kay nanay, if wasn't her, I don't know what will happen to me or what will I be. Malake ang pasasalamat ko kay nanay dahil sya ang nagpalake saakin ng maayos. Sya tumayong nanay at tatay ko. Inalagaan nya ako simula pagka bata so ngayon oras na para ibalik ko ang pagmamahal at kabaitan nya sa akin.

I love her very much, She's the only one I have for the rest of my life.

kahit ano pang kailangan ko gawin, iaahon ko sya sa kahirapa-

"Hey"

"Waaah!"

napatalon ako sa gulat ng may magandang babae humawak sa balikat ko galing sa likodan ng puno. Yawa.

"Para kang naka-kita ng multo ah?"  biro nito at umupo sa tabi ko. Napayuko na lang ako at tumahimik.

naalala ko kase yung ginawa nya.

"Hey... gusto ko lang mag-sorry dahil sa nagawa ko sayo, 'di ko sadya" malayo ang tingin nya, parang may malalim na iniisip. Napabuntong hininga na lang ako.

"Ayos lang sanay naman na ako, Pero bat mo nagawa yun?...May galet ka ba saken?" Sumulyap ako sakanya na may malulungkot na mata.

"Honestly... I don't even know why"  tumango na lang ako kase ayoko naman syang pilitin dahil ramdam ko na may pinagdadaanan sya ngayon.

"Bat ka pala nag-iisa dito seul? Wala yung dalawang epal? or should I say bodyguards? " napatawa naman ako sa tanong nya pero tumigil den ako nung narealize ko ginawa ko.

"Ehem. Ahm si wani may tutor, si joy may pinuntahan. Eh ikaw bat parang ang lungkot mo?" iwas kong tingin natanong.

"Wala naman may iniisip lang

"Ano naman? or sino? ayieee haha" asar ko kase feeling close ako ngayon.

"Ikaw?"