မောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ပါ (ေမာင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ )

မောင်💧၂၂💧

"ငါ့ကိုေမာင္ကမမုန္းေတာ့တာလားဟင္"

Chanyeol အေတာ္ၾကာတဲ့အထိျပန္မေျဖေတာ့မရဲတရဲေလးၾကည့္ေနျပန္သည္။

အဲ့ဒိBaekhyunကေလ မရဲတရဲေလးၾကည့္ရင္ဘာပံုေလးမွန္းကိုမသိဘူး။
အင္းးးး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ပဲဆိုရမလား...

"ေမာင္ ေျဖအံုးေလ"

"မင္းဘယ္လိုထင္လဲ"

"မမုန္းေတာ့ဘူး..ထင္တာပဲ"

မမုန္းေတာ့ဘူးဆိုကာ ခဏရပ္သြားၿပီးမွအသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ထင္တာပဲလိုေျပာလာတာေျကာင့္Chanyeolတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး..

"အင္း မမုန္းေတာ့ဘူး"

"ေမာင္..ေမာင္ခုနကရယ္လိုက္တာမလား?။ငါ့..ငါ့ေၾကာင့္ေမာင္ရယ္လိုက္တယ္မလား?...အီးး..ဟီးး ေမာင္ငါ့ေၾကာင့္ရယ္ၿပီ။ ငါ့ကိုျပန္ရယ္ျပခဲ့ၿပီ။ဟင့္..ငါ့အတြက္ျဖစ္တည္လာတဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုလြမ္းေနခဲ့တာေမာင္ရ ေနာက္..ေနာက္ဆံုးေတာ့ေမာင္ကငါ့တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ျပံဳးျပလာၿပီ...ဟင့္"

သူ႔အတြက္ျပံဳးျပလာတဲ့ အျပံဳးေလး..ပါးခ်ိဳင့္ေလးဆိုၿပီးငိုေနျပန္ေလသည္။Chanyeolကေတာ့သေဘာတက်ျပံဳးေနလိုက္သည္။Chanyeolျပံဳးျပလာလို႔ ထိုေကာင္ေလးကအ႐ူးေလးလိုေပ်ာ္ၿပီးငိုေနျပန္သည္တဲ့ေလ။baekhyunကေလဘယ္လိုေလးမွန္းကိုမသိဘူး။

ေမာင္ျပံဳးေနတယ္။ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚတဲ့အထိကိုျပံဳးေနတာ..Baekhyunပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုထိၾကည့္ခ်င္ေနမိတယ္။သို႔ေသာ္ ယခုအေျခေနအရမျဖစ္ႏိုင္ေသးတာမို႔ဆနၵကိုခ်ိဳးႏွိမ္လိုက္ရသည္။တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ထိေတြ႔ခြင့္ရမွာပါလို႔ယံုၾကည္ရင္း ငိုလ်က္ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ပါးခ်ိဳင့္ေလးခြက္ဝင္တဲ့အထိျပံဳးေနတဲ့ေမာင္က သိပ္ေခ်ာလြန္းတာေၾကာင့္ အၾကည့္နဲနဲေလးေတာင္မလႊဲႏိုင္၍ပင္။

ေတာ္ေတာ္နဲ႔အငိုမတိတ္လာတာေၾကာင့္ Chanyeolကပဲေခ်ာ့ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္။တကယ္အငိုသန္လိုက္တာကြာ။

"ကဲ ငိုပဲငိုေနေတာ့မွာလားBaekhyun"

"ဟင့္ ေပ်ာ္..ေပ်ာ္လို႔ပါ"

"မင္းကေပ်ာ္လဲငိုတာပဲ ဝမ္းနည္းလည္းငိုတာပဲလား?"

"အရင္က..အရင္က..ငါ့ေလာက္အသည္းမာတာငါပဲ႐ွိတာ..ေမာင့္ကိုခ်စ္မိၿပီးထဲက..ငါဘာလို႔ေပ်ာ့ည့ံသြားလဲမသိေတာ့ဘူး။ေမာင္ငါ့ကိုတစ္ခုခုဂ႐ုစိုက္ျပတာတို႔ဆိုရင္ေတာင္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔င္ိုခ်င္ေနတာ.."