TireLess Obssesion

Chapter 4(01/10/15)

Third Persons POV

"Allison hija. Kumain ka na. Lumabas ka na riyan. Kahit kaunti lang apo."-pagaalok ni Aling Theresa. Kasambahay nila. Ito ang pinagkakatiwalaan ng pamilya Gomez mahabang panahon na itong naninilbihan sa kanila. Ito na raw ang nag-alaga sa kanyang ama simula pagkabata. Hindi nila ito tinuring na kasambahay. Lola na nga tawag nila dito. Sakto kasing umuwi ito sa kanilang probinsya noong nangyari ang insidente sa kanyang ina.

Sa kabila ng pagaalok at panunuyo ng ginang ay ayaw itong pagbigyan ng bata. Ilang araw na itong nagmumokmok sa kwarto ng ina niya.

Pilitin man niyang maging matatag ay hindi niya kaya.

The picture of that incident keeps haunting her. Sa umaga ay palagi niyang nakikita ang ina sa ganoong sitwasyon. In midnight makes her life a hell, nightmare always shown how her mother suffer to those kind of tragedy.

Her mother needs justice. But How?

She is just a kid. She does'nt know the reason why her mother did that.

'I will get the justice for you Mom. I promise.'-the kid thought

Dalawang Linggo na ang lumipas simula ng ihatid nila ang ina sa huling hantungan. All she did that day was to cry and cry and cry hanggang sa maging manhid ang pakiramdam niya.

Sa sumunod na araw ay gusto niya ng ayusin ang sarili para sa pumanaw ina. Although she is not fine but she is okay.

Her Lovely and smiling face before disappeared. It replaced an emotionless and her eyes is cold as ice.

"Allison anak. Kumain kana. Darating na yung tutor mo later."-pagaalok ni Steven sa anak. Nabigla nga ito kanina ng bumaba na anak galing sa pagmumokmok. Hindi na lamang niya tinanong kung bakit naisipan nitong bumaba. Dahil alam na naman niya ang dahilan.

Umupo naman ang bata sa hapag. Dalawang upuan ang pagitan nila.

Pinakiramdaman ni Steven ang anak habang umuupo ito. Ang lapit-lapit nito sa kanya. Abot na abot niya ang anak. Pero pakiramdam niya toni-tonilada ang agwat nila.

The kid made a Thick Wall around herself.

"Don't do that. Ayoko na mag-HomeSchool. Gusto kong mag-aral sa paaralan like normal students. Tutal M-Mom is not here anymore. No one will teach me."-pagkasabi ng bata ay agad itong lumingon sa paboritong upuan ng ina niya.

Empty space.

But she feel the presence of her mother in it.

Steven sighed. "Okay. If that's what you want." Steven agreed. Lahat gagawin nito para sa anak.

"Is it a miracle? Nakasalo ka namin---kita for breakfast. Usually mom and I are ALWAYS together for this."-maanghang na pagbitiw ng salita para sa ama.

Nabigla naman si Steven sa salitang binitawan ng Anak.

"Well, uhmm."-hindi makahagilap ang ama sa tanong ng anak.

"Forget about it. I'm done eating. Excuse me."-pagkasabi nun ay agad na tumayo ang bata sa hapag at nagdidiretso sa silid nito.

Napapikit na lamang ng mata si Steven sa inasal ng anak. She can't blame his daughter. It's his fault all along.

Sa sumunod na araw ay ibinalita nga ni Manang Theresa na papasok na ito sa Paaralan. Alam naman ng bata ang buhay estudyante. Kaya hindi nanging problema sa kanya ang unang araw para pumasok.

Hinatid ito ng driver sa paaralan.

"Mag-iingat ka inday. Kung may problema, tawagan mo ako."-bilin ni mang Gardo sa alaga nito. Naninilbihan ito bilang driver sa Pamilya Gomez.