Öyle mahzunum ki şu hayatta
Sanki ne bir kalbim var ne de hayatım
x x x
Sanki ne yaşamaya hakkım var
Ne de derdimi anlatmaya
x x x
Derdimi anlatsam dinleyen yok
Dinleyen olsa da anlayan yok
x x x
Öyle mahzunum ki şu hayatta
Sanki dünyaya gelmiş olmam bir suç
x x x
Tüm suçlarıyla masumlaştırılmış olanlar
Yüklemişler suçlarını sırtıma
x x x
Ne bunları sırtımdan atmaya gücüm var
Ne de onları kendimden uzak tutmaya hakkım
x x x
Öyle mahzunum ki şu hayatta
Olabildiğine tek,yalnız,yapayalnız
x x x
Halim,ısıtsa da ısıtmasa da ,suçlu güneş misali
Sussam da suçluyum konuşsam da
x x x
Güzellik göreceliydi
Şimdi adâlet de göreceli bir kavram
x x x
Öyle mahzunum ki şu hayatta
Gece gündüz içimde bitmez tükenmez bir hüzün
x x x
Benim içim hergün fırtınalı
dünya ise güzün
Ne gecem belli ne de gündüzüm
x x x
Bilmiyorum insaniyet nerede sürgün
Herkes insaniyete düşman ama sorsan en çok onlar üzgün
x x x
Öyle mahzunum ki şu hayatta
Dert ,keder dolu içim
x x x
Herkes sorsan namuslu, imanlı,dürüst
Ama çıplaklık,makyaj o biçim
x x x
Karakter,din öğretmeni olmuş herkes
Ameller ise buna zıt
x x x
Sanarsın herkes olağanüstü
Aslında hepsi basit
