Κομμάτια Ουρανού

Κάλιο αργά παρά ποτέ

Παρασκευή πρωί.

Το ψηφιακό ρολόι ακουμπισμένο στο κομοδίνο έδειξε 6:29, όταν το λεπτό πέρασε και έδειξε 6:30 άρχισε να ουρλιάζει σαν δαιμονισμένο πως έφτασε η ώρα να ξεκινήσει η καινούρια μέρα.

Ένα ντελικάτο γυναικείο χέρι αναδύθηκε βιαστικά από τα πουπουλένια σκεπάσματα και πάτησε με νεύρο το κουμπί που κλείνει το ξυπνητήρι. Ενώ έπρεπε να σηκωθεί και να ετοιμαστεί για τη δουλειά, εντούτοις άλλαξε πλευρό γυρνώντας την πλάτη της στο αντιπαθητικό ηλεκτρονικό ρολόι της, χώθηκε βαθύτερα στα σκεπάσματα και συνέχισε τον μακάριο ύπνο της.

Λίγο πιο πέρα βρισκόταν το μπάνιο. Νερό ακουγόταν να τρέχει μαρτυρώντας πως κάποιος ήταν ήδη ξύπνιος και ετοιμαζόταν να πάει στη δουλειά, και μάλιστα πρέπει να ήταν και ευδιάθετος γιατί σιγοσφύριζε έναν σκοπό.

Αφού τελείωσε με το ντους του, στερέωσε την λευκή απαλή πετσέτα του γύρω από τη μέση του και βγήκε. Αμέσως πρόσεξε πως η κοπέλα του ακόμα κοιμόταν και έσπευσε να την ξυπνήσει.

Την σκούντησε ελαφρά. «Ελένη, ξύπνα μωρό μου θα αργήσεις για την δουλειά».

Η κοπέλα άνοιξε ελαφρώς τα μάτια της και τον κοίταξε.

Ο άντρας της ανταπέδωσε το βλέμμα και άγγιξε το μέρος της καρδιάς του. «Αχ, θεέ μου, ποτέ μου δεν θα συνηθίσω το πόσο εκπληκτικά όμορφη είσαι. Και αυτά τα υπέροχα μπλε μάτια σου» την χάιδεψε στο μάγουλο και την φίλησε στα χείλη. Η κοπέλα του χαμογέλασε.

«Αντώνη, σε ευχαριστώ βέβαια, αλλά νομίζω πως υπερβάλλεις». Και πριν ο Αντώνης προσπαθήσει να αντικρούσει την δυσπιστία της τον ρώτησε τι ώρα είναι.

«6:55» της απάντησε.

Η Ελένη γούρλωσε τα μάτια της και πετάχτηκε πάνω πετώντας τα σκεπάσματα από πάνω της.

«Τίίίίί; Έχω αργήσει τρομερά».

Έτρεξε στο μπάνιο για ένα ντους στα γρήγορα, ντύθηκε και φεύγοντας άρπαξε τα τετράδια των μαθητών της που τα είχε αφήσει διορθωμένα στο τραπέζι. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία έτσι βιαστική καθώς ήταν δεν πρόσεξε τον διερχόμενο άντρα και έπεσε πάνω του με αποτέλεσμα όλα τα τετράδια που κρατούσε να διασκορπιστούν στο πεζοδρόμιο.

«Κατάρα» είπε νευριασμένη και έσκυψε να τα μαζέψει ζητώντας συγγνώμη για την απροσεξία της. Ο άντρας ευγενικά προσφέρθηκε να βοηθήσει και έσκυψε στα σκορπισμένα τετράδια. Όταν τελείωσαν με το μάζεμα και στάθηκαν πάλι όρθιοι, ο άντρας έτεινε το χέρι του προς την Ελένη δίνοντάς της τα τετράδια.