See You Again | h.s.

~ deel 46 ~

Waar ben ik?

P.O.V. Max

Brooke zit naast me in de auto en ik ben op weg naar de kliniek. Als het goed is staat er iemand om Brooke gelijk op te vangen, we rijden het terrein op en we stappen allebei uit. Ik pak de tas waar al haar spullen inzitten en loop dan samen met haar naar de ingang.

P.O.V. Brooke

Ik loop met Max naar een ingang van een...kliniek. Huh wat moet ik nu bij een kliniek als het tot me doordringt laat ik de hand van Max gelijk los en ren zo snel mogelijk weg. Jammer genoeg is Max sneller en pakt me vast en trekt me in een stevige knuffel. Ik hou Max stevig vast, 'Ik wil niet ik wil niet ik wil niet.' zeg ik. 'Brooke wanneer het beter gaat kom ik je gelijk opzoeken maar voor nu moet je sterk zijn en dit volhouden.' zegt max en ik begin te huilen. Misschien heb ik een idee zo meteen als we naar binnen gaan en ik het allemaal toelaat ren ik als een gek weg. 'Oke ik ga al mee.' 'Fijn.' we lopen naar de ingang en ik ga achter Max lopen zodat hij niet ziet wat ik ga doen, als we net binnenlopen ren ik heel hard weg. Ik ren snel van het terrein af naar...ik weet eigenlijk niet waar naartoe, Max heeft me jammer genoeg en rent keihard achter me aan. En voor ik het weet heeft hij me weer beet. Ik sla mijn armen om hem heen en ben van plan niet los te laten, 'Ik kan niet, ik moet naar Harry. Ik mis hem zo.' 'Ik weet het Brooke, maar ga nu maar mee des te sneller ben jij hier weer weg.' we lopen opnieuw naar binnen en ik word naar een kamer gebracht. Ik ben nog afscheid kunnen nemen van Max en nu sta ik er alleen voor.

P.O.V. Harry

Vandaag ben ik in Amsterdam om een concert te geven, alleen ik maak me zorgen om Brooke. Brooke heeft me in de 1,5 maand niet meer gebeld, niets van haar laten horen en ze zou hier al;ang hebben moeten zijn. 'Harry, je moet op.' zegt een man, ik doe mijn oortjes in en ga het podium op en begin met zingen. Het hele concert heb ik gekeken of ik Brooke ergens kon zien maar ze is er gewoon niet, misschien wil je me niet meer zien. Het laatste liedje is sign of the time, en ik heb een paar tranen laten ontsnappen.

Ik zit bij de ouders van Brooke en ze hebben ook niets van Brooke gehoord, dus besluit is Taylor te bellen misschien weet ze waar Brooke is. 'Hallo met Taylor.' 'Hoi Taylor, met Harry.' 'Shit wat dom dom.' hoor ik haar zacht zeggen. 'Taylor weet jij waar Brooke is?' 'Ja dat weet ik, 1,5 maand geleden was ik voor de eerste keer weer bij dr ze zei dat ze zich niet goed voelde en ze rookte toen ik binnen kwam. Een paar dagen later had ik niets meer gehoord van haar dus ben ik naar haar toe gegaan en ze was zichzelf aan het snijden. Max en ik hebben besloten dat het het beste was dat ze naar een kliniek ging, en daar zit ze nu.' zegt ze. 'Taylor wtf je doet toch niet zomaar een meisje in een kliniek, en je bent zo dom om mij niet even in te lichten. Ik heb me zo fucking druk gemaakt om waarom ze niets van haar liet horen.' schreeuw ik boos door de telefoon. 'Sorry ik was het vergeten.' zegt ze en ik hang op.

P.O.V. Brooke'

Ik zit inmiddels al 3 maanden in deze hoere kliniek maar ik heb een plan, ik maak iedereen wijs dat het weer goed met me gaat en dan ben ik er binnen no time uit. En ik heb nu weer een gesprek met mijn psycholoog. 'Dus Brooke hoe gaat het?' 'Gaat eigenlijk veel beter, ik ben best vaak blij en ik geen last meer van het nare gevoel.' 'Fijn om te horen Brooke, dan mag ik je vertellen dat je morgen hier weg mag.' 'Echt serieus?' vraag ik en hij knikt.